Beeld "Weiden bij Greifswald" (1822), ingelijst
Beeld "Weiden bij Greifswald" (1822), ingelijst
Korte info
reproductie op papier | ingelijst | passe-partout | geglazuurd | formaat 32 x 42 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Weiden bij Greifswald" (1822), ingelijst
Origineel: 1822, olieverf op doek, 34,5 x 48,3 cm, Kunsthalle Hamburg. Hoogwaardige editie op papier. Bladformaat 30 x 40 cm (h/w). Ingelijst in zilverkleurige massief houten lijst met passe-partout, geglazuurd. Formaat 32 x 42 cm (h/w).
Producent: ars mundi Edition Max Büchner GmbH, Bödekerstraße 13, 30161 Hannover, Duitsland E-mailadres: info@arsmundi.de
Klantbeoordelingen
Reibungslose, schnelle Abwicklung: Toll! Das Bild ist nicht ganz so eindrucksvoll wie ich gehofft hatte.
Over Caspar David Friedrich
1774-1840
Caspar David Friedrich was de belangrijkste Duitse schilder van de Romantiek. Zelfs zijn persoon belichaamde de typische Romantiek: hij was nogal introvert, dicht bij de natuur en religieus, hij zag de natuur als een spiegel van menselijke gevoelens. In zijn minutieus geschilderde schilderijen bereikte Friedrich een onvergelijkbare metafysische transparantie.
"De schilder moet niet alleen schilderen wat hij voor zich ziet, maar ook wat hij in zichzelf ziet." Met deze aanbeveling aan zijn collega-schilders verklaarde Caspar David Friedrich de drijvende kracht en betekenis van zijn schilderijen.
De weergave van landschappen neemt in zijn werk een prominente plaats in. Friedrich maakte met vrienden lange wandelingen door de bergen en langs de kust. Hij ervoer de mens in zijn kleinheid ten opzichte van de immense kracht van de natuur. De eenzame figuren kijken verlangend naar uitgestrekte landschappen met een verre horizon. Vaak keren zij zich met hun rug naar de kijker toe, zodat deze zich in hen kan verplaatsen. Met behulp van symbolische natuurmetaforen, de maan als universum en boomstronken als aanduiding van vergankelijkheid, creëerde hij contemplatieve romantische gevoelens en religieuze sentimenten. Friedrich wilde met zijn natuurstemmingen inzicht geven in de menselijke ziel.
Op 24-jarige leeftijd, na een academische opleiding in Kopenhagen, werd de jonge kunstenaar aangetrokken tot Dresden. In de stad aan de Elbe vormde hij samen met andere schilders en dichters als Tieck en Schlegel het centrum van de vroege Romantiek. Kenmerkend voor de Romantiek is de wederzijdse werking van poëzie en schilderkunst. Friedrichs landschappen zijn spiegels van gevoelens en proberen visueel uit te drukken wat de poëzie met woorden bereikt. "Naar binnen gaat de mysterieuze weg. In ons, of nergens, is de eeuwigheid met haar werelden, verleden en toekomst." Zo verwoordde de dichter Novalis zich namens de vroege romantici.
Een intellectuele houding die zich vanuit de literatuur en de filosofie uitbreidde naar de beeldende kunst, beginnend rond 1800, maar die in de beeldende kunst uiteindelijk geen eigen stijl voortbracht.
De kunst van de Romantiek werd bepaald door de inhoud, de levenshouding die ze ondersteunde en de gevoelens die ze opriep. Centrale thema’s waren innerlijkheid en gevoel, droom en fantasie, natuur en wereld, de kracht van het mythische en het streven naar oneindigheid. Het zwaartepunt van de Romantische kunst lag in de schilder- en tekenkunst. Hier kwam vooral het landschap als terugkerend thema naar voren: mens en natuur werden in relatie tot elkaar geplaatst en stemmingen werden weergegeven. Naast een nieuw gevoel voor de natuur was er een vernieuwing van religieuze opvattingen en een terugkeer naar het verleden, naar traditie, geschiedenis, oude legenden, sprookjes en ook naar de kunst van oude meesters en tijdperken. Vooral in Duitsland had deze kunst een sterk nationaal karakter.
De belangrijkste vertegenwoordigers in Duitsland waren onder anderen C.D. Friedrich, P.O. Runge, J.A. Koch, M. v. Schwind en de groep Nazareners. De Franse Romantiek, die verschilde van de Duitse, werd vooral vertegenwoordigd door de kunst van E. Delacroix.
Rond 1830 kwam er een einde aan het tijdperk van de Romantiek.