Beeld "Boulevard Montmartre by Night" (1897), ingelijst
Beeld "Boulevard Montmartre by Night" (1897), ingelijst
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 980 exemplaren | genummerd | certificaat | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat ca. 58 x 69 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Boulevard Montmartre by Night" (1897), ingelijst
Begin 1897 begon Pissarro een serie schilderijen te maken vanuit zijn hotelkamer in Parijs. In een totaal van 14 schilderijen legde hij de Boulevard Montmartre vast in het licht van verschillende seizoenen.
Origineel: 1897, olieverf op doek, 53,3 x 64,8 cm, National Gallery, Londen.
Fine Art Giclée editie direct overgebracht op schildersdoek en opgespannen op spieraam. Beperkte oplage van 980 exemplaren, genummerd, met certificaat. Ingelijst in handgemaakt, gouden massief houten frame. Afmetingen ca. 58 x 69 cm (h/w). ars mundi Exclusive Edition.
Producent: ars mundi Edition Max Büchner GmbH, Bödekerstraße 13, 30161 Hannover, Duitsland E-mailadres: info@arsmundi.de
Over Camille Pissarro
1830-1903
De Franse schilder en graficus Camille Pissarro wordt beschouwd als een van de medeoprichters van het Franse impressionisme. Naast Monet en Sisley was hij een van de eerste impressionistische landschapsschilders. Hij werd nooit moe om hetzelfde stuk natuur steeds opnieuw te schilderen in verschillende stemmingen en belichtingen om de veranderende kleuren van het licht vast te leggen. Pas in zijn latere werk thematiseerde hij ook het stadsleven. Naast talloze schilderijen liet hij meer dan 200 etsen en litho's na. Zijn correspondentie met zijn zoon Lucien is een belangrijke getuigenis van de artistieke opvatting van zijn tijd.
Pissarro, geboren op 10 juli 1830 op het kleine Antilliaanse eiland St. Thomas, begon in 1852 met schilderen bij een vriend in Caracas en studeerde vervolgens vanaf 1855 aan de École des Beaux-Arts en de vrije Académie Suisse in Parijs. De invloed van de stijl van Corot is vooral merkbaar in zijn schilderijen uit deze periode, die sterk tonale, sfeervolle landschappen zijn.
Pas door zijn contact met Claude Monet in 1859 werden de impressionistische elementen in zijn schilderkunst meer uitgesproken. Na een bezoek aan Londen in 1870/71 vond hij door het bestuderen van de schilderijen van Turner zijn weg naar een vrij gebruik van kleur om indrukken van lucht en licht weer te geven. Terug in Frankrijk werkte hij nauw samen met Paul Cézanne in Pontoise en Auvers-sur-Oise. Hij maakte zijn eerste stillevens. Een fase van pointillisme rond 1885 is terug te voeren op zijn contact met George Seurat. Door zijn betrokkenheid bij de onafhankelijke impressionistische tentoonstellingen werd hij een van de belangrijkste kunstenaars van deze stijl.
Het duurde echter tot de jaren 1990 voordat de vader van zeven kinderen de gewenste artistieke erkenning kreeg. Zijn solotentoonstellingen in Parijs, waar hij op 13 november 1903 overleed, waren grote successen. Nu concentreerde zijn motiefkeuze zich niet langer op velden, weiden en boomgaarden, maar op de grote stad met haar vele gezichten. Tot op de dag van vandaag boeien zijn schilderijen door hun maximale vrijheid, frisheid en verleidelijke kleuren.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.