Sculptuur "Vrouw in de wind" (1931), reductie in brons
Sculptuur "Vrouw in de wind" (1931), reductie in brons
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 980 exemplaren | brons | gepatineerd | genummerd | handtekening | stempel van gieterij | certificaat | verkleining | afmetingen 7,3 x 32 x 5,5 cm (w/h/d) | gewicht 1,95 kg
Video
Gedetailleerde beschrijving
Sculptuur "Vrouw in de wind" (1931), reductie in brons
Ernst Barlachs "Gemeenschap van Heiligen": Symbolen van het menselijk bestaan Ernst Barlach werd tot in de jaren 1930 zeer gerespecteerd als schrijver en beeldhouwer van figuratieve sculpturen. In 1925 werd hij erelid van de Academie voor Schone Kunsten in München. In deze periode creëerde hij ook verschillende monumentale gedenktekens die wereldberoemd zouden worden (waaronder het "Güstrow Gedenkteken" en de beroemde "Zwevende Engel" in de kathedraal van Güstrow). In 1934 waren de rollen echter omgedraaid. Toen Barlach in de zestig was, bestempelden de nazi's zijn werken als "ontaard" en verwijderden ze uit de musea. De monumenten die hij creëerde werden vernietigd. De "Zwevende Engel" in de kathedraal van Güstrow werd zelfs omgesmolten - en als vrienden tot het einde van de oorlog geen tweede kopie hadden verborgen, zou het werk vandaag de dag verloren zijn.
Het lot van de beelden "Vrouw in de wind" en "De zanger" was vergelijkbaar. Ze werden in beslag genomen samen met ongeveer 380 andere werken van Barlach. Hun redder was ook hun opdrachtgever: Carl Georg Heise, een museumdirecteur in Lübeck. Hij had Barlach in 1929 aangemoedigd om een beeldenensemble te ontwerpen met de titel "Gemeenschap van Heiligen" voor de westgevel van de St. Catharinakerk in Lübeck. Het moesten er 16 worden, maar tussen 1930 en 1932 werden er slechts drie gerealiseerd ("De Bedelaar", "De Zanger" en "De Vrouw in de Wind"). Drie andere figuren: "De Gebondene", "De Pelgrim" en "De Hoornblazer" zijn bewaard gebleven in voorlopige modellen. Carl Georg Heise werd in 1933 ontslagen, maar claimde de bestaande drie figuren als privébezit. In 1939, het jaar na de dood van Barlach, werden ze aan hem overgedragen en zo overleefden ze de oorlogsperiode "in dozen [...] onder de veranda in het huis van mijn schoonmoeder," meldde hij later. Pas in 1947 vonden ze eindelijk hun weg naar de daarvoor bestemde nissen van de Sint-Catharinakerk.
De ruimtelijke werking van de gotische kerk en de beperkte ruimte van de nissen als installatieplaats bepaalden Barlachs ideeën over de vorm. De nabijheid van middeleeuwse beeldhouwkunst is onmiskenbaar. Barlach creëerde echter geen heiligenbeelden in de christelijke iconografie. Hij creëerde eerder symbolen van het menselijk bestaan, en menselijke figuren die naar de wereld gekeerd zijn, "lijdend en getransfigureerd, elk op zijn manier worstelend met zijn God" (Carl Georg Heise).
Sculptuur "Vrouw in de wind":
Het gevouwen gewaad dat het lichaam omhult, kenmerkt de lichamelijkheid van de staande jonge vrouw en concentreert de blik op het hoofd, dat als enige uitdrukkingsmiddel dient. Brons naar een verkleind model uit 1931, met de hand gegoten volgens het verloren-was-proces en gepatineerd. Beperkte oplage van 980 exemplaren, individueel genummerd en voorzien van de signatuur "E. Barlach" uit het origineel en het keurmerk van de gieterij. ars mundi Exclusive Edition, uitgegeven in samenwerking met de Ernst Barlach Society. Met genummerd certificaat van echtheid en beperking. Afmetingen 7,3 x 32 x 5,5 cm (b/h/d), gewicht 1,95 kg.
Producent: ars mundi Edition Max Büchner GmbH, Bödekerstraße 13, 30161 Hannover, Duitsland E-mailadres: info@arsmundi.de
Klantbeoordelingen
Bin zufrieden mit der schönen Plastik
Sehr schöne Reduktion; schnelle Lieferung; die Patinierung der Bronze leider stellenweise sehr unterschiedlich
Sehr gute Replik, Kompliment an die Gießerei !
Bin großer Fan der Barlach-Skulpturen und inzwischen kann ich mich täglich an fünf ars mundi Bronze-Skulpturen erfreuen... als Neuzugang ist – sehr sorgfältig verpackt - die 'Frau im Wind' eingetroffen, die ebenfalls in bester Qualität hergestellt wurde... schade, dass das Zertifikat dazu nicht mehr in im ursprünglichen Format gedruckt wird - die frühere Doppelkarte im DIN A5-Format kann aufgeklappt in einer DIN A4-Hülle gut aufbewahrt werden... und für Online-Besteller wäre die Übermittlung der PaketNr. zur Sendungsverfolgung sehr wünschenswert!
Skulptur entspricht vollständig meinen Erwartungen
Ernst Barlach und seine Plastiken werden nie eine Mode sein. Und das ist gut so, sind und bleiben diese damit immer etwas ausgesprochenes Besonderes!Ich muß keine Originale besitzen, bin auf eine Art und Weise immer sehr zufrieden, wenn ich bei Barlach in Güstrow sein kann. Und es sei fast ein Geheimtip, wenn man nach Güstrow im Winter fährt. Dann herrscht im Atelier am Heidberg, in der Gertrudenkapelle oder beim Schwebenden eine zufriedenmachende Ruhe. Die verkleinerten Kopien finde ich nicht minder schön und bin damit mehr als zufrieden!
Over Ernst Barlach
1870-1938, beeldhouwer, schrijver en tekenaar
Ernst Barlach - geboren op 2 januari 1870 in Wedel, Holstein, overleden op 24 oktober 1938 in Rostock - neemt binnen het Duitse expressionisme een bijzondere plaats in. Als graficus, tekenaar, schrijver en vooral als beeldhouwer heeft Barlach mijlpalen in de kunstgeschiedenis gecreëerd: Barlachs sculpturale kunstwerken zoeken de ervaring van de grens en de weergave daarvan, en juist daarin ligt hun bijzondere werking. Het zijn werken van gelaagde betekenis waarmee hij het wezen van de mens en datgene wat boven het ik en de dingen van de wereld staat op de voorgrond plaatst.
Barlachs bedoeling is geworteld in de diepte, in het binnenste. Onder invloed van oorlog en moeilijke levensomstandigheden ervaart hij van hieruit lijden en geluk. En de mens staat altijd centraal in zijn werk: Ecce homo.
"Ik verlang echter niets anders dan een slecht kunstenaar te zijn. Het is mijn overtuiging dat wat niet via het werk kan worden uitgedrukt, via vormen in het bezit kan komen van een ander. Steeds weer draait mijn verlangen en drang tot scheppen om de problemen van de zin van het leven en de andere grote bergen in het spirituele rijk." (Ernst Barlach)
Ernst Barlach wordt in 1925 erelid van de Academie voor Schone Kunsten in München. In 1933 wordt hij benoemd tot Ridder van de Vredesklasse van de Orde "Pour le mérite". In 1937 verwijderen de nationaalsocialisten zijn werken uit openbare collecties en pleinen als "ontaarde kunst". Ernst Barlach overlijdt in Rostock op 24 oktober 1938.
Tegenwoordig zijn de werken van Ernst Barlach een integraal onderdeel van toonaangevende musea en collecties en - waar beschikbaar - brengen ze recordbedragen op bij veilingen.
"De zingende man" werd het beroemdste beeld van Ernst Barlach, een icoon van het modernisme. Het siert wereldwijd geïllustreerde boeken en posters, en de originele uitgave is een vaste waarde in de collecties van 's werelds grootste musea, waaronder het Museum of Modern Art (MoMA), New York.
Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.
Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).
Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.
Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.
Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Artistieke stroming die aan het begin van de 20e eeuw het impressionisme verving.
Het expressionisme is de Duitse vorm van de kunstrevolutie in de schilderkunst, grafische kunst en beeldhouwkunst, die zijn voorloper vond in het werk van Paul Cézanne, Vincent van Gogh en Paul Gauguin aan het eind van de 19e eeuw. De expressionisten probeerden door te dringen tot de oerelementen van de schilderkunst. Met sterke, ononderbroken kleuren in grote vlakken en met de nadruk op de lijn en de daaruit voortvloeiende suggestieve uitdrukkingskracht bestreden zij de artistieke smaak van de bourgeoisie.
De belangrijkste vertegenwoordigers van het expressionisme waren de oprichters van "Die Brücke" (De Brug): Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel, Karl Schmidt-Rottluff, Max Pechstein, Otto Mueller, Franz Marc, August Macke en anderen.
Meesters van het Weense expressionisme zijn Egon Schiele en Oskar Kokoschka. Onder de beeldhouwers is Ernst Barlach de beroemdste vertegenwoordiger.
Het Fauvisme is de Franse vorm van het expressionisme.
Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.
De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.