Muurreliëf "Vrouwelijk naakt in zijaanzicht" (1812)
Muurreliëf "Vrouwelijk naakt in zijaanzicht" (1812)
Korte info
museumreplica | kunstmarmer | afmetingen 63 x 31 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Muurreliëf "Vrouwelijk naakt in zijaanzicht" (1812)
Zelfs degenen die niet bekend zijn met Schadow zullen waarschijnlijk zijn beroemdste werk herkennen: de Quadriga boven op de Brandenburger Tor, voltooid in 1794. Zijn muurreliëf "Vrouwelijk naakt in zijaanzicht" werd in 1812 gemaakt, oorspronkelijk in gips, en werd in 1906 in brons gegoten.
Origineel: Nationale Galerie Berlijn.
Polymeer ars mundi museum replica met de hand gegoten. Afmeting 63 x 31 cm (h/w).
Producent: ars mundi Edition Max Büchner GmbH, Bödekerstraße 13, 30161 Hannover, Duitsland E-mailadres: info@arsmundi.de
Over Johann Gottfried Schadow
1764-1850
Johann Gottfried Schadow was de belangrijkste Duitse beeldhouwer van de Napoleontische tijd. Hij werd opgeleid in de koninklijke werkplaats en werd in 1788 hoofd van de hofbeeldhouwwerkplaats en "directeur van alle beeldhouwwerken". Schadow's classicistische ideaal werd steeds meer aangevuld met realistische, nationale en individuele kenmerken. Zijn klassiek-ideale en levensechte stijl zette de trend voor de 19e eeuw.
Zijn kunst combineert een natuurlijke sensualiteit en gratie die voortkomt uit de rococo met een groot realisme. Zijn dubbelbeeld van prinses Luise en prinses Friederike van Pruisen in marmer is het eerste levensgrote dubbelbeeld van het classicisme en zette de standaard voor 19e-eeuwse monumentale beeldhouwkunst. De beroemde quadriga op de Brandenburger Tor maakte hij in kopergravure, omdat de bronsgiettechniek nog niet kon worden gebruikt voor zulke grote objecten. Tijdens de Restauratie vond Schadow's realistische classicisme steeds minder opdrachtgevers en werd rond 1820 verdrongen door de officiële en nadrukkelijk representatieve kunst van zijn leerling Caspar Daniel Rauch.
Schadow werkte tot zijn dood als directeur van de Berlijnse Academie en oefende grote invloed uit, ook via zijn geschriften.
De term voor de kunststromingen die verwijzen naar antieke, meestal Griekse modellen.
Volgens de huidige opvatting is het classicisme het tijdperk tussen 1750 en 1840, toen de late barok geleidelijk werd vervangen door klassiek georiënteerde kunst. De verkenningen van de Griekse kunst en architectuur in die tijd wekten een groot enthousiasme op voor antieke modellen. De Glyptothek in München, het Panthéon in Parijs, de Neue Wache en de Brandenburger Tor in Berlijn zijn slechts enkele voorbeelden van de herleefde klassieke stijl.
In de beeldhouwkunst liepen kunstenaars als Antonio Canova, Bertel Thorvaldsen en in Duitsland Johann Gottfried Schadow en Christian Daniel Rauch voorop.
In de schilderkunst zijn Jaques-Louis David en J.A.D. Ingres opmerkelijke vertegenwoordigers van deze stijl.
Verzamelnaam voor alle gietprocessen die ars mundi laat uitvoeren door gespecialiseerde kunstgieterijen.
Gietsteen
Equivalent van kunstmarmer, met dit verschil dat in plaats van marmerpoeder de na te maken steen in poedervorm wordt gebruikt.
Kunstbrons
Bronspoeder gebonden door polymeer. Speciale polijst- en patineertechnieken geven het oppervlak van het gietstuk een uiterlijk dat lijkt op brons.
Houten kopie
Om zo trouw mogelijk te zijn aan het origineel, wordt als basismateriaal kunstmatig vervaardigd imitatiehout gebruikt dat de typische houtkenmerken heeft: dichtheid, bewerkbaarheid, kleur en oppervlaktestructuur.
Keramiek gieten
Voor het gieten van keramiek wordt in de regel gietbare klei gebruikt, die vervolgens wordt gebakken en eventueel geglazuurd. Bij keramisch gieten - en ook bij de productie van porselein - gebruikt men vaak gipsen mallen in plaats van de gebruikelijke rubberen mallen.
Bronsgieten
In dit geval wordt de duizend jaar oude verloren-wastechniek gebruikt. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Een kunstwerk dat uit een stenen of houten oppervlak is gehakt en niet in de rondte is gemodelleerd.
Afhankelijk van de mate van uitwerking kan men een onderscheid maken tussen laagreliëf of basreliëf en hoogreliëf. Het verzonken reliëf was een in het oude Egypte gebruikelijke vorm van reliëf, waarbij de afgebeelde scène in het stenen of houten oppervlak werd uitgehakt.
Tot de beroemdste reliëfs behoren de werken van de Florentijnse meester Lorenzo Ghiberti. Hij maakte onder meer de bronzen deuren van het baptisterium in Florence, die Michelangelo de "Poorten van het Paradijs" noemde.
Een getrouwe reproductie van een kunstwerk in dezelfde grootte en met de best mogelijke gelijkenis in materiaal en kleur.
De mal wordt meestal rechtstreeks van het origineel genomen, zodat de replica zelfs de fijnste details weergeeft. Na het gieten van de replica volgens de meest geschikte methode, wordt het oppervlak gepolijst, gepatineerd, verguld of geschilderd zodat het overeenkomt met het origineel.
Een replica van ars mundi is een herkenbare afbeelding van het origineel.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.