Beeld "Vier meisjes" (1912/13), ingelijst
Beeld "Vier meisjes" (1912/13), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 950 exemplaren | originele Dietz replica | olieverf op doek | op spieraam | ingelijst | formaat 89,5 x 70 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Vier meisjes" (1912/13), ingelijst
Zijn "Vier meisjes", volledig ingebed in het vorm- en kleurenspel van het omringende landschap, is een uitstekend voorbeeld van August Macke's kunst om de compositie van een schilderij volledig af te leiden uit heldere, sterke kleurvlakken.
Origineel: 1912/13, olieverf op doek, Kunstmuseum Düsseldorf im Ehrenhof.
Originele Dietz replica. Olieverf op doek in 128 kleuren. Gelimiteerde oplage van 950 exemplaren. Elke replica op doek is opgespannen op een spieraam net als het origineel, zodat je het doek opnieuw kunt opspannen als de kamertemperatuur en luchtvochtigheid schommelen. Ingelijst met een bruine strook echt hout. Afmeting incl. frame ca. 89,5 x 70 cm (h/w).
Klantbeoordelingen
Alles super !
Sehr schön, alles ohne Probleme!
Over August Macke
1887-1914
Stralend geel, helder rood, sterk blauw: de intensiteit en de unieke helderheid van de kleuren zijn kenmerkend voor het werk van August Macke. In zijn schilderijen toont Macke een intacte wereld, bij voorkeur mensen. Als persoon en als schilder werd August Macke volledig gekenmerkt door Rijnlandse vrolijkheid en misschien juist daarom is hij een van de beroemdste Duitse schilders van de 20e eeuw.
Macke was lid van de kunstenaarsvereniging "Blaue Reiter" en de belangrijkste vertegenwoordiger van het Rijnlandse expressionisme. Hij wordt beschouwd als het grootste Duitse kleurtalent van zijn generatie. Maar ook met zijn tekeningen, schetsen en ontwerpen bewijst hij een van de groten van de 20e-eeuwse kunst te zijn.
August Macke, geboren op 3 januari 1887 in Meschede, begon zijn studie aan de Kunstgewerbeschule en Academie in Düsseldorf, maar brak deze vroegtijdig af. Tijdens reizen naar Frankrijk, Italië en Nederland bestudeerde hij vooral de impressionisten. Met de kunstenaars van de "Blaue Reiter", die hij sinds 1911 kende, exposeerde hij meerdere malen en droeg hij bij aan de gelijknamige almanak. Financiële zekerheid was verzekerd door zijn mecenas Bernhard Koehler, een oom van zijn vrouw Elisabeth.
Macke had zijn stijl van onmiskenbare onafhankelijkheid al gevonden. Gericht op de tektonische compositie van Cézanne en de tweedimensionaliteit van Matisse, combineerde hij analytisch kubisme met de pure kleurigheid van het fauvisme. Prismatische kleuren waren de belangrijkste elementen waarmee August Macke zijn schilderij componeerde. Daarbij gebruikte de kunstenaar de kleuren zoals een musicus de tonen, akkoorden en toonladders van kleurrijke vormen gebruikt.
Door zijn vriendschap met Franz Marc verbleef hij al in 1910 aan de Tegernsee. Mackes gevoeligheid voor lichteffecten bleek al uit de schilderijen die hij hier maakte. Dit wordt versterkt in de aquarellen die hij schilderde tijdens de beroemde reis naar Tunis die hij in 1914 maakte met Paul Klee en Louis Moillet. Vereenvoudiging van de vorm en de helderheid van de kleuren kenmerken deze reeks werken.
Op de Keulse Sonderbund-tentoonstelling van 1913, die Macke mede had georganiseerd, werden de werken van de Rijnlandse expressionisten, waartoe ook hij behoorde, voor het eerst samen met die van de Europese avant-garde tentoongesteld.
Macke woonde sinds 1913 met zijn vrouw Elisabeth en zijn zoon Walter in Zwitserland. Het geluk van het gezin was slechts van korte duur. Aan het begin van de oorlog sneuvelde August Macke op 26 september 1914 in de buurt van Perthes-les-Hurlus in de Champagne. Zijn vriend Franz Marc merkte op: "De hebzuchtige oorlog is één heldendood rijker, maar de Duitse kunst is één held armer geworden."
De Blauwe Ruiter (Blauer Reiter) was een groep Duitse expressionistische kunstenaars die in 1911 in München werd opgericht door Wassily Kandinsky en Franz Marc.
De naam was oorspronkelijk de titel van het door Kandinsky gemaakte schilderij en tegelijkertijd de titel van de door Kandinsky en Franz Marc uitgegeven almanak.
Met het begin van de Eerste Wereldoorlog ging de Blauwe Ruiter uiteen.
Günter Dietz ontwikkelde een revolutionaire methode voor de authentieke reproductie van afbeeldingen. Hierbij worden niet de gebruikelijke drukinkten gebruikt, maar dezelfde originele kleuren die de kunstenaar heeft gebruikt. Afhankelijk van de schildertechniek van de kunstenaar moeten tot 140 (!) verschillende kleurtoepassingen worden aangebracht om een perfecte replica van het origineel te verkrijgen die ook het "reliëf" en de pastositeit van de kleurcompositie weergeeft.
Bijvoorbeeld zoals hier in "Paar aan de tuintafel" van August Macke:
Ook wordt altijd het materiaal van de originele drager gebruikt, zoals reproductie op doek, papier, hout, koper of perkament.
Het resultaat is een perfecte, rasterloze reproductie die het origineel in zeggingskracht en effect zeer dicht benadert. Zelfs museumspecialisten kunnen de replica vaak niet van het origineel onderscheiden. Daarom moet er een speciale veiligheidsaanduiding worden aangebracht, die alleen zichtbaar is onder röntgenlicht.
De oplage van de meeste Dietz-replica's is beperkt, gewoonlijk tot 950 exemplaren. Elke replica op doek is opgespannen op een spieraam zoals het origineel, zodat u het doek opnieuw kunt spannen als de kamertemperatuur en luchtvochtigheid schommelen. Een hoogwaardige massief houten lijst maakt elke Dietz-replica compleet.
Talrijke meesterwerken van Rembrandt, Caspar David Friedrich, Claude Monet, Gustav Klimt en vele anderen zijn nagemaakt door de Dietz Offizin. Beroemde moderne kunstenaars zoals Pablo Picasso, Salvador Dalí, Max Ernst, Friedensreich Hundertwasser, Joan Miró en Marc Chagall gebruikten de door Günter Dietz ontwikkelde methode om replica's van hun werken te laten maken.
Commentaar van de pers:
"Het Dietz-systeem levert afbeeldingen op die net zo goed zijn als de originelen. Wat de elektronica deed met de uitvinding van hifi en stereo voor de weergave van muziek, daar doet de de grafische technologie dit voor de beeldende kunst." (Die Zeit)
"In theorie is er geen verschil tussen het origineel en de Dietz-replica. Ze moeten geen reproducties worden genoemd, maar facsimile's." (Newsweek)
"Voor kunstdrukkers over de hele wereld blijft tot op heden onrealiseerbaar, wat alleen Dietz met behulp van druktechnologie voor elkaar kreeg: de perfecte reproductie van geschilderde werken." (Der Spiegel)
Artistieke stroming die aan het begin van de 20e eeuw het impressionisme verving.
Het expressionisme is de Duitse vorm van de kunstrevolutie in de schilderkunst, grafische kunst en beeldhouwkunst, die zijn voorloper vond in het werk van Paul Cézanne, Vincent van Gogh en Paul Gauguin aan het eind van de 19e eeuw. De expressionisten probeerden door te dringen tot de oerelementen van de schilderkunst. Met sterke, ononderbroken kleuren in grote vlakken en met de nadruk op de lijn en de daaruit voortvloeiende suggestieve uitdrukkingskracht bestreden zij de artistieke smaak van de bourgeoisie.
De belangrijkste vertegenwoordigers van het expressionisme waren de oprichters van "Die Brücke" (De Brug): Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel, Karl Schmidt-Rottluff, Max Pechstein, Otto Mueller, Franz Marc, August Macke en anderen.
Meesters van het Weense expressionisme zijn Egon Schiele en Oskar Kokoschka. Onder de beeldhouwers is Ernst Barlach de beroemdste vertegenwoordiger.
Het Fauvisme is de Franse vorm van het expressionisme.
Weergave van typische scènes uit het dagelijks leven in de schilderkunst, waarbij een onderscheid kan worden gemaakt tussen boeren-, burgerlijke en hoofse thema's.
Het genre bereikte zijn hoogtepunt en immense populariteit in de Nederlandse schilderkunst van de 17e eeuw. In de 18e eeuw trad vooral in Frankrijk de hoofse en galante schilderkunst op de voorgrond, terwijl in Duitsland het burgerlijke karakter werd benadrukt.
Een getrouwe reproductie van een kunstwerk in dezelfde grootte en met de best mogelijke gelijkenis in materiaal en kleur.
De mal wordt meestal rechtstreeks van het origineel genomen, zodat de replica zelfs de fijnste details weergeeft. Na het gieten van de replica volgens de meest geschikte methode, wordt het oppervlak gepolijst, gepatineerd, verguld of geschilderd zodat het overeenkomt met het origineel.
Een replica van ars mundi is een herkenbare afbeelding van het origineel.