Sculptuur "Ambiguïteit", bronzen versie
Sculptuur "Ambiguïteit", bronzen versie
Korte info
gelimiteerd, 60 exemplaren | genummerd | gesigneerd | brons | gepatineerd | gepolijst | hoogte 110 cm
Gedetailleerde beschrijving
Sculptuur "Ambiguïteit", bronzen versie
In veel religies werd de godheid voorgesteld als een tweeslachtig wezen en in Plato's "Symposium" vertelt Aristophanes de mythe van de oorspronkelijk tweekoppige tweeslachtige mens. Van de oude Chinese ying-yang leer en de experimenten van de alchemisten tot de moderne dieptepsychologie en biogenetica, de speculaties over de scheiding en hereniging van het mannelijke en vrouwelijke principe volgen elkaar op.
Günther Stimpfl heeft deze elementaire bipolariteit, de dualiteit van het bestaan, de mentaal-lichamelijke ambivalentie en de versmelting van twee lichamen tot een strikte, abstracte formule gebracht met zijn idool dat dergelijke onderlinge relaties thematiseert.
Standbeeld "Ambiguïteit": Gelimiteerde wereldeditie van in totaal 458 exemplaren. Genummerd en gesigneerd. Hoogte 110 cm. Staand oppervlak 32 x 13 cm. Editie in brons, gegoten met behulp van het verloren-was-proces, fijn gepatineerd en gepolijst. Beperkte oplage van 60 exemplaren.
Over Günther Stimpfl
Günther Stimpfl's opgang naar de kunstelite begon in Wenen. Daar was hij meesterstudent van Fritz Wotruba en Joannis Avramidis aan de Academie voor Schone Kunsten van 1964 tot 1972. Van 1972 tot 1984 trok hij de aandacht met zijn ontwerpen voor mobiele wind- en waterobjecten. Sinds 1985 werkt Günther Stimpfl als freelance beeldhouwer.
Zijn grote en kleine statisch-figuratieve sculpturen, die veel aandacht trokken op tentoonstellingen in de kunstcentra van Europa, zijn nu hoogtepunten van belangrijke openbare en particuliere collecties.
Günther Stimpfl weerspiegelt de behoefte van de mens om zijn geestelijke wereld uit te drukken in zichtbare symbolen in een beeldhouwkunst die tegelijkertijd modern en archaïsch is. De gewichtloze elegantie van zijn indrukwekkende kunstwerken - net als de afgodsbeelden van ondergedompelde culturen - prikkelt de geest en de verbeelding en vervult het verlangen van de mens naar schoonheid die de tijd overstijgt.
Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.
Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).
Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.
Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.
Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.
Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.
De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.