Beeld "De hooibergen, herfst" (ca. 1874), ingelijst

Beeld "De hooibergen, herfst" (ca. 1874), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 199 exemplaren | genummerd certificaat | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 55 x 69 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "De hooibergen, herfst" (ca. 1874), ingelijst
De Franse meesterwerken van de 19e eeuw uit het Metropolitan Museum of Art in New York als speciale gasten in Berlijn, Neue Nationalgalerie, van 1 juni tot 7 oktober 2007! Bij deze tentoonstelling werden de meest opmerkelijke schilderijen van de tentoonstelling gepubliceerd in een beperkte oplage van slechts 199 exemplaren elk: De hoogwaardige museumreproducties zijn met de hand bewerkt op schilderslinnen en opgespannen op spieramen. De structuur van het canvas is tastbaar en zichtbaar. Reliëfachtige penseelstructuren zijn ingewikkeld met de hand aangebracht. Het prachtige massief houten frame onderstreept de exclusieve uitstraling. Met genummerd certificaat van beperking op de achterkant. Hoogwaardige reproductie met behulp van het Fine Art Giclée-proces rechtstreeks op het canvas van de kunstenaar, opgespannen op een spieraam. Beperkte oplage van 199 exemplaren. Met massief houten museum frame. Afmeting 55 x 69 cm (h/w).
Producent: ars mundi Edition Max Büchner GmbH, Bödekerstraße 13, 30161 Hannover, Duitsland E-mailadres: info@arsmundi.de
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.