Rudolf Hausner
1914-1995
Rudolf Hausner wordt beschouwd als de belangrijkste vertegenwoordiger van de Weense School van het Fantastisch Realisme. Hij werd beroemd in de jaren 1950 toen hij zichzelf begon af te beelden in zijn werken door middel van de leidmotieffiguur "Adam": "Ik kan de wereld alleen door mezelf zien!".
Het oeuvre van Rudolf Hausner is uniek. Alle pogingen om het in te delen in de gebruikelijke categorieën van de kunstgeschiedenis moeten falen. Jaren geleden erkende Wieland Schmied Rudolf Hausner als de enige psychoanalytische schilder, omdat de realiteit en het onderbewuste even belangrijk zijn in zijn werk. De kunstenaar schiep de artistieke figuur van Adam naar zijn eigen beeld omdat hij niemand beter en dieper kende dan zichzelf en in staat was om dit over te brengen. "Met schilderen dring ik door in mijn onbewuste en vind daar belangrijke basiskenmerken voor mijn bestaan", zo omschreef Rudolf Hausner zijn onafhankelijke bijdrage aan het internationale surrealisme.
Met dit leidmotief ontwikkelde de kunstenaar een figuur van de late twintigste eeuw: de nieuwsgierige, verlichte, verbijsterde maar ook sceptische tijdgenoot die tot op de bodem wil gaan. Door zich met hem te identificeren, wijst zijn werk verder dan het individu. Hausner is erin geslaagd om een collectief zelfportret van de moderne mens te creëren.
De chronologie van zijn tentoonstellingsactiviteiten leest als een lijst van 's werelds culturele hotspots: 1959 documenta II, Kassel; 1960 Guggenheim Museum, New York; 1963 Biënnale Sao Paulo; 1980 Künstlerhaus Wenen; 1982 Gulbenkian Museum Lissabon.
In 1994 eerde de stad Wenen Rudolf Hausner, die professor was in Hamburg en Wenen, met een grote overzichtstentoonstelling.
