Beeld "Bloeiende appelboom" (1922), ingelijst
Beeld "Bloeiende appelboom" (1922), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 499 exemplaren | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 57,2 x 73,8 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Bloeiende appelboom" (1922), ingelijst
Origineel: 1922, olieverf op doek, 70 x 90,4 cm, Sotheby's Art Trade, Londen.
Reproductie met behulp van het Fine Art Glicée-procedé rechtstreeks op schildersdoek en opgespannen op spieraam. Beperkte oplage van 499 exemplaren. Ingelijst in een naturelkleurig massief houten frame. Afmetingen 57,2 x 73,8 cm (h/w). © Sotheby's.
Over Lovis Corinth
"Ware kunst heeft (...) geen praktische, winstgevende smaak. Het is een doel op zich. Egoïstisch als een god, staat ze daar in al haar schoonheid." (Lovis Corinth)
Het werk van Lovis Corinth (1858-1925) als geheel is moeilijk samen te vatten. Zelfs de herhaalde classificatie van zijn werk als "Duits impressionisme" in tegenstelling tot het Franse impressionisme is twijfelachtig - Corinth experimenteerde zeker met het effect van kleur in de zin van een onafhankelijk picturaal medium, maar wetenschappelijk-academische berekeningen, kleursystemen of een rechtvaardiging van het effect van kleur op basis van natuurkunde zijn grotendeels vreemd aan hem. In het algemeen stond hij haaks op de artistieke trends van zijn tijd en bespotte hij zelfs veel van de nieuwe benaderingen van de jonge avant-garde met bijtende spot als "receptkunst".
Maar Corinth lijkt alleen aan de oppervlakte een "conservatieve" schilder te zijn. Enerzijds bleef hij zijn hele leven trouw aan de figuratieve, realistische schilderstijl. Zijn borgen bleven de oude Nederlandse schilders, vooral Rembrandt, en hij stierf in de buurt van Amsterdam omdat hij ze daar nog eens in het origineel wilde bewonderen. Aan de andere kant werd hij echter beschouwd als een rebel en vernieuwer en verkende hij herhaaldelijk de klassieke genres (historieschilderijen, bijbelse en mythologische thema's) met een zeer subjectief oog, inclusief parodie en travestie. Uiteindelijk was hij een uitstekende tijdgenoot van zijn artistieke tijdperk en werd hij als zodanig erkend. Hij was hoe dan ook in alle opzichten modern en de serie van zijn beroemde zelfportretten tonen de soms instabiele Corinth, heen en weer geslingerd tussen artistieke roes en depressie, als een meester in psychologische zelfinterpretatie.
Het late werk van Corinth is van bijzonder belang. Ten eerste zijn er de Walchensee schilderijen, die vanaf 1919 werden gemaakt in de buurt van Urfeld in het zuiden van München en waarin de schilder het schilderen van landschappen voor zichzelf herontdekte. Maar hij zocht en vond ook nieuwe benaderingen in andere onderwerpen, zoals portretten en stillevens.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.