Beeld "Zeegezicht met Agaven en Oud Kasteel" (1939), ingelijst
Beeld "Zeegezicht met Agaven en Oud Kasteel" (1939), ingelijst
Korte info
reproductie, collotype op papier | ingelijst | passe-partout | geglazuurd | formaat 70 x 94,5 cm (h/w)
Video
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Zeegezicht met Agaven en Oud Kasteel" (1939), ingelijst
Beckmann bracht een heel decennium in ballingschap door in Amsterdam. In 1938 kreeg hij de kans om van daaruit naar de Franse Rivièra te reizen. "Zeegezicht met Agaven" is een schilderij gemaakt uit de herinnering, een droom van een denkbeeldig toevluchtsoord, dat hij later in Amsterdam voltooide.
Origineel: 1939, olieverf op doek, 60 x 90,5 cm (h/w), National Gallery, National Museums in Berlijn.
Hoogwaardige editie in fijne collotypie op ongestreken papier. Ingelijst in zwart en zilverkleurig massief houten frame, met passe-partout, geglazuurd. Afmetingen 70 x 94,5 cm (z/w).
Over Max Beckmann
1884-1950
Max Beckmann, geboren in 1884 in Leipzig, lijkt een eenzame figuur in de avant-garde van zijn tijd. Terwijl het begin van het modernisme de schilderkunst programmatisch stap voor stap naar volledig non-representationalisme leidde, maakte Beckmann deel uit van de kunsthistorische traditie en verwees hij bewust naar de schilderkunst van de late 19e eeuw.
Een terugkerend motief is de zee, die hij ooit in een laat interview beschreef als zijn "oude vriend". In zijn vroege werken beeldde hij het af als een mysterieuze, vitale ruimte van existentiële ervaring, maar tijdens het nationaalsocialistische tijdperk werd het getransformeerd tot een motief van vrijheid, vertrek en ontsnapping.
In 1910 werd Beckmann verkozen tot het jongste bestuurslid van de Berlijnse Secession, maar zijn kunst werd later door de nationaal-socialisten als "ontaard" bestempeld. Tegenwoordig wordt Beckmann beschouwd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Duitse expressionisme. Zijn werken zijn vertegenwoordigd in veel grote modernistische musea en brengen topprijzen op veilingen op.
Artistieke stroming die aan het begin van de 20e eeuw het impressionisme verving.
Het expressionisme is de Duitse vorm van de kunstrevolutie in de schilderkunst, grafische kunst en beeldhouwkunst, die zijn voorloper vond in het werk van Paul Cézanne, Vincent van Gogh en Paul Gauguin aan het eind van de 19e eeuw. De expressionisten probeerden door te dringen tot de oerelementen van de schilderkunst. Met sterke, ononderbroken kleuren in grote vlakken en met de nadruk op de lijn en de daaruit voortvloeiende suggestieve uitdrukkingskracht bestreden zij de artistieke smaak van de bourgeoisie.
De belangrijkste vertegenwoordigers van het expressionisme waren de oprichters van "Die Brücke" (De Brug): Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel, Karl Schmidt-Rottluff, Max Pechstein, Otto Mueller, Franz Marc, August Macke en anderen.
Meesters van het Weense expressionisme zijn Egon Schiele en Oskar Kokoschka. Onder de beeldhouwers is Ernst Barlach de beroemdste vertegenwoordiger.
Het Fauvisme is de Franse vorm van het expressionisme.