Beeld "Haven van Leba" (ca. 1922), zwart met gouden lijst
Beeld "Haven van Leba" (ca. 1922), zwart met gouden lijst
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 199 exemplaren | genummerd | certificaat | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 58,5 x 72,5 cm (h/w)
Video
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Haven van Leba" (ca. 1922), zwart met gouden lijst
Hij was lid van de "Brücke" en de "Berliner Secession", medeoprichter en voorzitter van de "Neue Secession". Vanaf 1923 was hij lid van de Pruisische Kunstacademie en professor. Het carrièrepad van Max Pechstein was onmiskenbaar. Maar in 1933 verloor hij zijn professorale status, in 1937 werd hij uit de Academie gezet, zijn kunst werd tot "ontaarde kunst" verklaard, hij leed onder economische ellende en veel van zijn werken werden vernietigd als gevolg van de Tweede Wereldoorlog. Pas in zijn latere jaren na 1945 kreeg hij opnieuw erkenning.
Max Pechstein leidde inderdaad een bewogen artistiek leven. Maar er was één constante, een veilige haven zo je wilt, in al deze onrust: Gedurende meer dan twee decennia, van 1921-1945, slaagde hij erin om zijn zomers schilderend door te brengen in de Duitse regio Verre Pommeren. Tijdens deze verblijven maakte hij zijn mooiste landschapswerken. Zijn "Haven van Leba" schilderde hij tijdens zijn tweede bezoek, en er zouden er nog vele volgen.
Origineel: ca. 1922, olieverf op doek, 80 x 100 cm, Stedelijk Museum, Amsterdam, inv. nr. B403.
Editie rechtstreeks overgebracht op schildersdoek met behulp van het Fine Art Giclée-procedé en opgespannen op een spieraam. Gelimiteerde oplage van 199 exemplaren, genummerd, met certificaat. Afmetingen spieraam 52 x 66 cm (h/w). Ingelijst in een zwart met gouden massief houten lijst. Afmeting 58,5 x 72,5 cm (h/w). ars mundi Exclusive Edition. © 2022 Pechstein Hamburg / Berlijn.
Klantbeoordelingen
Variant frame: Inlijsten 1
Schnell e Lieferung, perfekt verpackt
Over Max Pechstein
1881-1955
Max Pechstein wordt tegenwoordig, net als toen, beschouwd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Duitse expressionisme. In het voorjaar van 1906 sloot hij zich aan bij de kunstenaarsgroep "Die Brücke", die het jaar daarvoor was opgericht door Kirchner, Heckel, Schmidt-Rottluff en Bleyl. Op het gebied van de grafische kunst produceerde hij naast zijn schilderijen een oeuvre van meer dan 850 houtsneden, litho's en etsen.
Wat Tahiti was voor Paul Gauguin, was de Oostzeekust voor Max Pechstein: een paradijs waar hij rust, maar vooral grote inspiratie vond. Vanaf 1909 reisde hij meerdere malen naar Nidden op de Koerse Schoorwal, waar Lovis Corinth meer dan een kwart eeuw eerder als jonge kunststudent had gewerkt. Toen het Verdrag van Versailles de Koerse Schoorwal in 1920 onder geallieerd bestuur plaatste, werd de weg erheen echter geblokkeerd. Naar eigen zeggen moest Pechstein "opnieuw op zoek naar een plekje aarde dat niet overspoeld werd door schilders, toeristen en badgasten". Hij vond het in Leba, waar hij vanaf dat moment met grote regelmaat zijn zomers doorbracht.
"Meer dan twintig jaar lang reisde Max Pechstein elke zomer naar de Oostzeekust, eerst naar de Koerse Schoorwal, daarna naar Pommeren, wat hem natuurlijk nauw verbindt met ons huis. Toen hij hier in 1921 - nog met zijn eerste vrouw - een kamer huurde, had hij geen idee hoezeer hij zich al snel verbonden zou voelen met het havenstadje Leba, want hij werd verliefd op Marta Möller, de dochter van zijn herbergier. De pijp in zijn mondhoek, het gebruinde gezicht en het getatoeëerde anker, de oorspronkelijke natuur met zijn strandmeren en de vissersboten in de haven vergezelden de gepassioneerde visser Pechstein tot het einde van zijn leven, zelfs toen hij en zijn vrouw na de Tweede Wereldoorlog niet meer naar Pommeren konden gaan." (Dr. Birte Frenssen, adjunct-directeur van het Pommers Staatsmuseum Greifswald)
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Artistieke stroming die aan het begin van de 20e eeuw het impressionisme verving.
Het expressionisme is de Duitse vorm van de kunstrevolutie in de schilderkunst, grafische kunst en beeldhouwkunst, die zijn voorloper vond in het werk van Paul Cézanne, Vincent van Gogh en Paul Gauguin aan het eind van de 19e eeuw. De expressionisten probeerden door te dringen tot de oerelementen van de schilderkunst. Met sterke, ononderbroken kleuren in grote vlakken en met de nadruk op de lijn en de daaruit voortvloeiende suggestieve uitdrukkingskracht bestreden zij de artistieke smaak van de bourgeoisie.
De belangrijkste vertegenwoordigers van het expressionisme waren de oprichters van "Die Brücke" (De Brug): Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel, Karl Schmidt-Rottluff, Max Pechstein, Otto Mueller, Franz Marc, August Macke en anderen.
Meesters van het Weense expressionisme zijn Egon Schiele en Oskar Kokoschka. Onder de beeldhouwers is Ernst Barlach de beroemdste vertegenwoordiger.
Het Fauvisme is de Franse vorm van het expressionisme.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.