Beeld "Tropisch landschap op Martinique" (1887), ingelijst
Beeld "Tropisch landschap op Martinique" (1887), ingelijst
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 499 exemplaren | genummerd certificaat | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | afmeting 62 x 77 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Tropisch landschap op Martinique" (1887), ingelijst
Origineel: Olieverf op doek, Neue Pinakothek, München.
Voor een briljante, authentieke reproductie is dit Gauguin-schilderij rechtstreeks overgebracht op 100% katoenen doek van de kunstenaar met behulp van het Fine Art Giclée-proces en gemonteerd op een houten spieraam als een origineel olieverfschilderij. Beperkte oplage van 499 exemplaren, met een genummerd certificaat op de achterkant. Ingelijst in handgemaakt, gouden massief houten frame. Afmeting 62 x 77 cm (h/w). Exclusief bij ars mundi.
Over Paul Gauguin
1848-1903
Paul Gauguin was schilder, beeldhouwer, keramist en graficus. Hij leverde een fundamentele bijdrage aan de kunst van de 20e eeuw door vorm en kleur te ontwikkelen als expressieve waarden.
Pas in 1872 vond de Parijse effectenmakelaar Paul Gauguin, die hier op 7 juni 1848 werd geboren, via Claude-Emile Schuffenecker zijn weg naar de schilderkunst. Hij begon de werken van de impressionisten te verzamelen en studeerde schilderkunst aan de Academie Colarossi. Hij ontmoette Pissarro en Cézanne, werkte met hen samen en exposeerde met de impressionisten. Hij ontmoette Bernard in Pont-Aven en Degas en de gebroeders van Gogh in Parijs.
In 1890 besloot Gauguin te emigreren, verkocht zijn schilderijen en vertrok op 4 april 1891 naar Tahiti. Ziekte en verarming dwongen hem echter om in 1893 terug te keren naar Parijs.
In 1895 nam de vader afscheid van zijn vijf kinderen en zijn vrouw, een Deense vrouw met wie hij al in 1873 was getrouwd, en verliet voorgoed zijn vaderland. De volgende acht jaar in de Zuidzee werden opnieuw gekenmerkt door ziekte en financiële zorgen, die zo zwaar wogen dat hij naar Parijs wilde terugkeren. Maar zijn opdrachtgevers in Frankrijk weerhielden hem hiervan om de mythe van de Zuidzeeschilder niet te vernietigen.
De schilderijen die hij regelmatig naar zijn kunsthandelaar Vollard stuurde, tonen een exotische wereld van vreemde cultuur en schijnbaar gelukkige, zelfbewuste mensen: een verloren gewaand paradijs. Vol kleurintensiteit, harmonie en schoonheid verraadt dit late werk, gemaakt op Tahiti, niets van Gauguin's jarenlange lijdensweg tot aan zijn dood op 8 mei 1903 in Atuona Hiva-Oa op het Markiezeneiland Dominique.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.