Beeld "De Seine bij Chatou" (1881), ingelijst

Origineel: 1881, olieverf op doek, 73,3 x 92,4 cm, Boston Museum of Fine Arts, VS.

Originele Dietz replica. Olieverf op doek in 120 kleuren. Gelimiteerde oplage van 950 exemplaren. Elke replica op doek is opgespannen op een spieraam net als het origineel, zodat je het doek opnieuw kunt opspannen als de kamertemperatuur en luchtvochtigheid schommelen. Ingelijst met donker echt houten lijst. Afmeting incl. frame ca. 73,5 x 89,5 cm (h/w).

Over Auguste Renoir

1841-1919

Het gehele oeuvre van Renoir, die in 1841 in Limoges werd geboren, wordt gekenmerkt door zijn onverwoestbare geloof in de leven gevende kracht van de natuur. De heldere kleuren van zijn landschappen, de sensuele gratie van zijn schilderijen van vrouwen en meisjes getuigen hiervan met hun lichte vrolijkheid.

Aanvankelijk werkte Renoir als porseleinschilder en bestudeerde hij Antoine Watteau en François Boucher in het Louvre. In 1862 begon hij te studeren aan de École des Beaux-Arts, waarna hij zich eind jaren 1860 onder invloed van de School van Barbizon toelegde op de openluchtschilderkunst. Samen met Claude Monet, Frédéric Bazille en Alfred Sisley ontdekte hij de bijzondere voordelen van het buiten schilderen en onderhield hij nauwe contacten met Camille Pissarro en Paul Cézanne. Net als Claude Monet ontwikkelde hij de losse toets die zo kenmerkend is voor het impressionisme, waarmee de steeds veranderende kleuren in het licht kunnen worden gevangen. Naast landschapsschilderijen maakte hij ook portretten van onder anderen zijn schildersvrienden en zijn favoriete model Lise Tréhot.

In de zomer van 1869 maakte hij een reeks schilderijen van het restaurant "La Grenoullière", dat hij vaak met Monet bezocht. Deze lichte schilderijen illustreren bijzonder duidelijk zijn onmiskenbare stijl van vluchtige penseelstreken en delicate, lichte kleuren die het flikkeren van de lucht en de schittering van het water vastleggen. Daarnaast gaf Renoir herhaaldelijk uiting aan zijn voorliefde voor de werken van Courbet en Delacroix met gedempte tonaliteit en een dichtere penseelvoering.

Na een reis naar Italië in de jaren 1880 keerde Renoir zich echter af van het impressionisme. Vanaf dat moment richtte hij zich niet langer op de weergave van atmosferische stemmingen, maar op tekening en compositie in de stijl van Rafaël en Ingres.

Zijn late werk toont een enorme kleurkracht, gecombineerd met grafische elementen, die niets doet vermoeden van zijn ernstige reumatische aandoening, vooral van de handen. Met de hulp van een leerling, de beeldhouwer Maillol, maakte hij in deze periode ook enkele bronzen beelden.

De belangrijkste impressionistische schilder en graficus stierf als wereldberoemd kunstenaar op 3 december 1919 in Cagnes-sur-Mer.

Lees meer Minimaliseer

Günter Dietz ontwikkelde een revolutionaire methode voor de authentieke reproductie van afbeeldingen. Hierbij worden niet de gebruikelijke drukinkten gebruikt, maar dezelfde originele kleuren die de kunstenaar heeft gebruikt. Afhankelijk van de schildertechniek van de kunstenaar moeten tot 140 (!) verschillende kleurtoepassingen worden aangebracht om een perfecte replica van het origineel te verkrijgen die ook het "reliëf" en de pastositeit van de kleurcompositie weergeeft.

Bijvoorbeeld zoals hier in "Paar aan de tuintafel" van August Macke:

Ook wordt altijd het materiaal van de originele drager gebruikt, zoals reproductie op doek, papier, hout, koper of perkament.

Het resultaat is een perfecte, rasterloze reproductie die het origineel in zeggingskracht en effect zeer dicht benadert. Zelfs museumspecialisten kunnen de replica vaak niet van het origineel onderscheiden. Daarom moet er een speciale veiligheidsaanduiding worden aangebracht, die alleen zichtbaar is onder röntgenlicht.

De oplage van de meeste Dietz-replica's is beperkt, gewoonlijk tot 950 exemplaren. Elke replica op doek is opgespannen op een spieraam zoals het origineel, zodat u het doek opnieuw kunt spannen als de kamertemperatuur en luchtvochtigheid schommelen. Een hoogwaardige massief houten lijst maakt elke Dietz-replica compleet.

Talrijke meesterwerken van Rembrandt, Caspar David Friedrich, Claude Monet, Gustav Klimt en vele anderen zijn nagemaakt door de Dietz Offizin. Beroemde moderne kunstenaars zoals Pablo Picasso, Salvador Dalí, Max Ernst, Friedensreich Hundertwasser, Joan Miró en Marc Chagall gebruikten de door Günter Dietz ontwikkelde methode om replica's van hun werken te laten maken.

Commentaar van de pers:

"Het Dietz-systeem levert afbeeldingen op die net zo goed zijn als de originelen. Wat de elektronica deed met de uitvinding van hifi en stereo voor de weergave van muziek, daar doet de de grafische technologie dit voor de beeldende kunst." (Die Zeit)

"In theorie is er geen verschil tussen het origineel en de Dietz-replica. Ze moeten geen reproducties worden genoemd, maar facsimile's." (Newsweek)

"Voor kunstdrukkers over de hele wereld blijft tot op heden onrealiseerbaar, wat alleen Dietz met behulp van druktechnologie voor elkaar kreeg: de perfecte reproductie van geschilderde werken." (Der Spiegel)

De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.

Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.

Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.

Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.

Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.

In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.

Een getrouwe reproductie van een kunstwerk in dezelfde grootte en met de best mogelijke gelijkenis in materiaal en kleur.

De mal wordt meestal rechtstreeks van het origineel genomen, zodat de replica zelfs de fijnste details weergeeft. Na het gieten van de replica volgens de meest geschikte methode, wordt het oppervlak gepolijst, gepatineerd, verguld of geschilderd zodat het overeenkomt met het origineel.

Een replica van ars mundi is een herkenbare afbeelding van het origineel.

Aanbevelingen