Beeld "De stadia van het leven" (1835), ingelijst
Beeld "De stadia van het leven" (1835), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 499 exemplaren | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 49 x 59 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "De stadia van het leven" (1835), ingelijst
Het schilderij "De stadia van het leven" uit 1835 is een tedere allegorie van het leven en het gezin: een familiescène met Friedrich, zijn vrouw en zijn twee kinderen op een steiger aan de Oostzeekust. De kunstenaar met grijs haar benadert het tafereel van voren en kijkt uit over zee. Er liggen 5 schepen op het water, één voor elk van de afgebeelde personen: Er liggen 2 kleine sloepen op de oever, die de kinderen symboliseren. Het mooiste schip in het midden symboliseert de vrouw des huizes. Verderop liggen de schepen die de kunstenaar zelf voorstellen, al vervagend aan de horizon in de avondgloed.
Origineel: Olieverf op doek, Museum der Bildenden Künste, Leipzig.
Hoogwaardige reproductie met behulp van het Fine Art Giclée-proces, overgebracht op 100% katoenen schildersdoek en gemonteerd op een houten spieraam. De canvasstructuur is voelbaar en zichtbaar. Reliëfachtige penseelstructuren zijn met de hand op het origineel aangebracht. Het elegante massief houten modellijstje rondt het geheel perfect af. Beperkte oplage van 499 exemplaren. Afmetingen spieraam 40 x 51 cm (h/w). Ingelijst met een gouden massief houten klassieke lijst. Afmeting 49 x 59 cm (h/w).
Klantbeoordelingen
Variant frame: ingelijst
genaue beindruckende reproduktion.
Variant frame: ingelijst
Das Bild war ein Geschenk. Wir und der Beschenkte sind mit Qualität der Reproduktion und der Rahmung sehr zufrieden.
Over Caspar David Friedrich
1774-1840
Caspar David Friedrich was de belangrijkste Duitse schilder van de Romantiek. Zelfs zijn persoon belichaamde de typische Romantiek: hij was nogal introvert, dicht bij de natuur en religieus, hij zag de natuur als een spiegel van menselijke gevoelens. In zijn minutieus geschilderde schilderijen bereikte Friedrich een onvergelijkbare metafysische transparantie.
"De schilder moet niet alleen schilderen wat hij voor zich ziet, maar ook wat hij in zichzelf ziet." Met deze aanbeveling aan zijn collega-schilders verklaarde Caspar David Friedrich de drijvende kracht en betekenis van zijn schilderijen.
De weergave van landschappen neemt in zijn werk een prominente plaats in. Friedrich maakte met vrienden lange wandelingen door de bergen en langs de kust. Hij ervoer de mens in zijn kleinheid ten opzichte van de immense kracht van de natuur. De eenzame figuren kijken verlangend naar uitgestrekte landschappen met een verre horizon. Vaak keren zij zich met hun rug naar de kijker toe, zodat deze zich in hen kan verplaatsen. Met behulp van symbolische natuurmetaforen, de maan als universum en boomstronken als aanduiding van vergankelijkheid, creëerde hij contemplatieve romantische gevoelens en religieuze sentimenten. Friedrich wilde met zijn natuurstemmingen inzicht geven in de menselijke ziel.
Op 24-jarige leeftijd, na een academische opleiding in Kopenhagen, werd de jonge kunstenaar aangetrokken tot Dresden. In de stad aan de Elbe vormde hij samen met andere schilders en dichters als Tieck en Schlegel het centrum van de vroege Romantiek. Kenmerkend voor de Romantiek is de wederzijdse werking van poëzie en schilderkunst. Friedrichs landschappen zijn spiegels van gevoelens en proberen visueel uit te drukken wat de poëzie met woorden bereikt. "Naar binnen gaat de mysterieuze weg. In ons, of nergens, is de eeuwigheid met haar werelden, verleden en toekomst." Zo verwoordde de dichter Novalis zich namens de vroege romantici.
Weergave van typische scènes uit het dagelijks leven in de schilderkunst, waarbij een onderscheid kan worden gemaakt tussen boeren-, burgerlijke en hoofse thema's.
Het genre bereikte zijn hoogtepunt en immense populariteit in de Nederlandse schilderkunst van de 17e eeuw. In de 18e eeuw trad vooral in Frankrijk de hoofse en galante schilderkunst op de voorgrond, terwijl in Duitsland het burgerlijke karakter werd benadrukt.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
Een intellectuele houding die zich vanuit de literatuur en de filosofie uitbreidde naar de beeldende kunst, beginnend rond 1800, maar die in de beeldende kunst uiteindelijk geen eigen stijl voortbracht.
De kunst van de Romantiek werd bepaald door de inhoud, de levenshouding die ze ondersteunde en de gevoelens die ze opriep. Centrale thema’s waren innerlijkheid en gevoel, droom en fantasie, natuur en wereld, de kracht van het mythische en het streven naar oneindigheid. Het zwaartepunt van de Romantische kunst lag in de schilder- en tekenkunst. Hier kwam vooral het landschap als terugkerend thema naar voren: mens en natuur werden in relatie tot elkaar geplaatst en stemmingen werden weergegeven. Naast een nieuw gevoel voor de natuur was er een vernieuwing van religieuze opvattingen en een terugkeer naar het verleden, naar traditie, geschiedenis, oude legenden, sprookjes en ook naar de kunst van oude meesters en tijdperken. Vooral in Duitsland had deze kunst een sterk nationaal karakter.
De belangrijkste vertegenwoordigers in Duitsland waren onder anderen C.D. Friedrich, P.O. Runge, J.A. Koch, M. v. Schwind en de groep Nazareners. De Franse Romantiek, die verschilde van de Duitse, werd vooral vertegenwoordigd door de kunst van E. Delacroix.
Rond 1830 kwam er een einde aan het tijdperk van de Romantiek.