Beeld "Dansers (Roze en Groen)" (ca. 1890), ingelijst
Beeld "Dansers (Roze en Groen)" (ca. 1890), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 199 exemplaren | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | afmetingen 72 x 67 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Dansers (Roze en Groen)" (ca. 1890), ingelijst
Origineel: The Metropolitan Museum of Art, New York.
Hoogwaardige reproductie met behulp van het Fine Art Giclée-proces rechtstreeks op het canvas van de kunstenaar, opgespannen op een spieraam. Beperkte oplage van 199 exemplaren. Met massief houten museum frame. Afmeting 72 x 67 cm (h/w).
Over Edgar Degas
1834-1917
Sinds het midden van de jaren 1860 staan afbeeldingen van gracieuze dansers en kleurrijke theaterscènes centraal in het oeuvre van Degas. Ze behoren tot de groep van alledaagse afbeeldingen van het leven in de stad. In veel van zijn picturale uitvindingen bekritiseerde Degas de nieuwe moderne wereld. Hij gebruikt ongebruikelijke uitsnedes om het isolement van het individu te benadrukken.
De in 1834 geboren Franse schilder, die volgens de wensen van zijn rijke familie advocaat had moeten worden, bestudeerde de oude meesters in het Louvre en in de musea van Italië. Classicistische historieschilderijen en portretten maakten deel uit van zijn toenmalige repertoire van motieven en vormen. Pas na zijn ontmoeting met Eduard Manet en de regelmatige tentoonstellingen met de impressionisten vanaf 1874 veranderde zijn schilderstijl. Hij zag zichzelf echter nooit als een vertegenwoordiger van deze stijl en hield vast aan zijn onafhankelijkheid.
Er zijn geen landschappen in zijn oeuvre en hij werkte ook niet met de impressionistische ontleding van kleur en vorm. Voor Degas was de mens altijd het dominante thema in zijn werk. De link tussen zijn werk en dat van de impressionisten lag in zijn streven om het moment vast te leggen. Hij demonstreerde zijn vermogen om beweging weer te geven in zijn dynamische schilderijen van paardenraces en balletscènes. Hij legt zijn motief vast door de snelle toepassing van pastelkleuren en fijne contourlijnen. Degas' artistieke basis was tekenen, waarbij hij belangrijke inspiratie haalde uit Japanse houtsneden. Hij realiseerde de thema's in de schilderkunst en grafische kunst op dezelfde manier.
Toen Degas' gezichtsvermogen tegen het einde van zijn leven afnam, verlegde hij zijn aandacht van de schilderkunst naar de beeldhouwkunst. Hij boetseerde beeldjes van ruiters en dansers, waarbij hij trouw bleef aan zijn vertrouwde motieven. Degas stierf in Parijs in 1917.
Weergave van typische scènes uit het dagelijks leven in de schilderkunst, waarbij een onderscheid kan worden gemaakt tussen boeren-, burgerlijke en hoofse thema's.
Het genre bereikte zijn hoogtepunt en immense populariteit in de Nederlandse schilderkunst van de 17e eeuw. In de 18e eeuw trad vooral in Frankrijk de hoofse en galante schilderkunst op de voorgrond, terwijl in Duitsland het burgerlijke karakter werd benadrukt.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.