Beeldhouwwerk "Lezende monniken III" (1932), reductie in brons
Beeldhouwwerk "Lezende monniken III" (1932), reductie in brons
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 980 exemplaren | genummerd | handtekening | gieterij keurmerk | certificaat | brons | geciseleerd | gepolijst | gepatineerd | verkleind | afmetingen 22 x 16,5 x 14 cm (h/w/d) | gewicht 4,2 kg
Video
Gedetailleerde beschrijving
Beeldhouwwerk "Lezende monniken III" (1932), reductie in brons
Barlach was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Duitse expressionisme en is beroemd om zijn beelden in hout en brons. Al in 1921 werkte hij aan het motief van de lezende monniken. In dit bronzen werk uit 1932, waarvoor een houten versie bestond, intensiveert hij de expressiviteit van de lineaire plooien van het gewaad door reductie en voegt zo het blok van de zittende monniken samen.
Hij werd geïnspireerd door de 14e-eeuwse kunst in Florence en door de beelden en schilderijen van de meester Bertram (1345-1415). Bertram maakte het Grabow Altaarstuk in 1379, dat nu wordt tentoongesteld in de Hamburg Kunsthalle en de primitieve gave van het vertellen laat zien. Barlachs avant-gardistische visie probeerde deze fundamentele kracht te heroveren. De houten versie werd in 1937 tijdens een tentoonstelling in München door de nazi's tot "ontaarde kunst" verklaard. Maar Barlachs werk overleefde en werd wereldwijd erkend en vertegenwoordigd in de belangrijkste collecties.
Sculptuur "Lezende monniken III":
Gedreven door mededogen en sociale betrokkenheid resulteert Barlachs scheppingskracht in concentratie en verinnerlijking. De voegachtige behandeling van de oppervlakken, in combinatie met de rondingen van de plooien, is als in- en uitademen - een vitale samenhang.
De cirkel die begint bij het hoofd van de linkermonnik, verder gaat over schouder en arm naar het opengeslagen boek, wordt doorgegeven aan de arm van de rechtermonnik en sluit bij de schouder en de hoofdkanteling. In deze cirkel leeft de communicatie tussen de twee individuen en het boek. Ze hebben gelezen en begrepen. In de stilte buiten het vluchtige proces van het leven hebben ze rust gevonden.
We herkennen de fijne nuances van het ontworpen evenwicht in de gevouwen handen van de monnik rechts, die als een symbool voor twee plooien van zijn touw zweven. Barlachs werk wordt een mond van waarheid.
"Ik beveel dit werk aan als een belangrijk hedendaags document waarvoor we eerbiedig kunnen worden. Het grote potentieel ervan vandaag de dag is om weg te wijzen van de modieuze en triviale sensaties van het dagelijks leven, een manier om de essentie te ontdekken van wat het betekent om een mens te zijn: Om vragen te stellen, te onderscheiden, te concluderen om zichzelf te vinden. De Leesmonniken III geven het voorbeeld. Zij illustreren het adres en de troost die uit boeken voortkomen. Vreugde en diepgang in het begrijpen van de wereld kunnen voortkomen uit een gedicht, zoals uit deze sculptuur. Door zijn vormen geeft Barlach ons een deel van de eindeloze samenhang van de schepping, eisen die we nodig hebben om de zin van het leven te benaderen. Dat is het religieuze aspect van zijn kunst, liefde." (Dr. Friedhelm Häring, voormalig museumdirecteur en curator) Beeldhouwwerk in fijn brons, gegoten volgens het verloren-was-proces en met de hand gebeiteld, gepolijst en gepatineerd. Rechtstreeks gegoten naar het origineel en verkleind (reductie). Beperkte oplage van 980 exemplaren, individueel genummerd en voorzien van de handtekening "E. Barlach" uit het origineel en het keurmerk van de gieterij. ars mundi Exclusive Edition. Met genummerd certificaat van echtheid en beperking. Afmetingen 22 x 16,5 x 14 cm (h/w/d), gewicht 4,2 kg.
Over Ernst Barlach
1870-1938, beeldhouwer, schrijver en tekenaar
Ernst Barlach - geboren op 2 januari 1870 in Wedel, Holstein, overleden op 24 oktober 1938 in Rostock - neemt binnen het Duitse expressionisme een bijzondere plaats in. Als graficus, tekenaar, schrijver en vooral als beeldhouwer heeft Barlach mijlpalen in de kunstgeschiedenis gecreëerd: Barlachs sculpturale kunstwerken zoeken de ervaring van de grens en de weergave daarvan, en juist daarin ligt hun bijzondere werking. Het zijn werken van gelaagde betekenis waarmee hij het wezen van de mens en datgene wat boven het ik en de dingen van de wereld staat op de voorgrond plaatst.
Barlachs bedoeling is geworteld in de diepte, in het binnenste. Onder invloed van oorlog en moeilijke levensomstandigheden ervaart hij van hieruit lijden en geluk. En de mens staat altijd centraal in zijn werk: Ecce homo.
"Ik verlang echter niets anders dan een slecht kunstenaar te zijn. Het is mijn overtuiging dat wat niet via het werk kan worden uitgedrukt, via vormen in het bezit kan komen van een ander. Steeds weer draait mijn verlangen en drang tot scheppen om de problemen van de zin van het leven en de andere grote bergen in het spirituele rijk." (Ernst Barlach)
Ernst Barlach wordt in 1925 erelid van de Academie voor Schone Kunsten in München. In 1933 wordt hij benoemd tot Ridder van de Vredesklasse van de Orde "Pour le mérite". In 1937 verwijderen de nationaalsocialisten zijn werken uit openbare collecties en pleinen als "ontaarde kunst". Ernst Barlach overlijdt in Rostock op 24 oktober 1938.
Tegenwoordig zijn de werken van Ernst Barlach een integraal onderdeel van toonaangevende musea en collecties en - waar beschikbaar - brengen ze recordbedragen op bij veilingen.
"De zingende man" werd het beroemdste beeld van Ernst Barlach, een icoon van het modernisme. Het siert wereldwijd geïllustreerde boeken en posters, en de originele uitgave is een vaste waarde in de collecties van 's werelds grootste musea, waaronder het Museum of Modern Art (MoMA), New York.
Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.
Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).
Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.
Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.
Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.
De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.