Beeld "Portret van Mäda Primavesi" (ca. 1912), ingelijst
Beeld "Portret van Mäda Primavesi" (ca. 1912), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 499 exemplaren | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 57,7 x 44,7 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Portret van Mäda Primavesi" (ca. 1912), ingelijst
Erotische motieven, vaak met een mythologische achtergrond, speelden een rol in het werk van Klimt. Maar net zo belangrijk zijn zijn landschapsschilderijen en vooral zijn portretten, die hij maakte in opdracht van de rijke hogere middenklasse, die vaak geneigd was tot progressieve ideeën. Het beroemdste portret is ongetwijfeld dat van Adele Bloch-Bauer uit 1907.
Mäda (Gertrude) Primavesi, negen jaar oud ten tijde van de creatie van het schilderij, is de dochter van een bankier die zeer betrokken was bij de jonge kunstscène en ook uitstekende diensten verleende aan de Wiener Werkstätte. Ze is verreweg Klimts jongste model ooit - en het laatste dat nog leefde toen ze in 2003 op de rijpe leeftijd van 97 jaar overleed. Origineel: ca. 1912, olieverf op doek, 149,9 x 110,5 cm, Metropolitan Museum of Art, New York.
Giclée print op canvas, opgespannen op een spieraam. Beperkte oplage van 499 exemplaren. Afmetingen spieraam 48 x 35 cm (h/w). Ingelijst in een wit/goudkleurig massief houten frame. Afmeting 57,7 x 44,7 cm (h/w).
Over Gustav Klimt
1862-1918, Oostenrijkse schilder, beroemde vertegenwoordiger van de Weense Art Nouveau
Toen Gustav Klimt (1862-1918) allang een beroemd kunstenaar was geworden, met zijn muurschilderingen de Jugendstil van de Weense Ringstrasse beslissend had beïnvloed en medeoprichter was van de Wiener Secession, ontstond zijn "Gouden Stijl". Geïnspireerd door Byzantijnse mozaïeken bracht hij ornamentele kleurvlakken aan in een gouden bedding als gezette edelstenen. In zijn beeldende programma's beschrijft Klimt de levensweg van de mens die, negatief beïnvloed door de instincten, zijn verlossing vindt in de kus. De afbeeldingen van het lichaam hebben een subtiele erotiek, hoewel de figuren oplossen in ornamentele, geometrische kleurvlakken. Hij paste dit stijlprincipe niet alleen toe op zijn afbeeldingen van paren, maar ook op zijn portretten van rijke dames en zijn landschappen. Deze tweedimensionale stijl is tegenwoordig de belichaming van Klimts intens gekleurde kunst, die echter pas vanaf 1905 zijn werk kenmerkt.
Klimt was niet alleen bedreven in goud en weelde, hij was ook een briljant tekenaar. Hij maakte talloze tekeningen in de loop van zijn leven. Meestal als voorstudies voor grotere werken.
Als zoon van een graveur leerde hij zijn vak aan de Weense Kunstnijverheidsschool. Nog op zoek naar zijn eigen expressie, wordt zijn vroege werk beïnvloed door het historisme van Hans Makart, de kunstenaarsprins van de Donau-monarchie aan het eind van de 19e eeuw. De jonge schilders, die samen met Gustavs broer Ernst Klimt en Franz Matsch een kunstenaarsgemeenschap vormden, kregen talrijke opdrachten om de nieuwe gebouwen aan de Weense Ringstrasse te decoreren. De trappen van het Weense Burgtheater of het Kunsthistorisches Museum getuigen van de historistische stijl van dit gezamenlijke atelier.
Zoals zoveel jonge en ruimdenkende kunstenaars van het fin de siècle keerde Gustav Klimt zich eind jaren 1890 af van de academische traditie. In 1897 richtte hij samen met andere kunstenaars de "Wiener Secession" op, waarvan hij tot zijn aftreden in 1905 voorzitter was. Het eigen tentoonstellingsgebouw van de Secession is ook vandaag nog een plaats en tempel voor nieuwe jonge kunst.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
Art Nouveau, in Duitsland bekend als Jugendstil, is een term voor de kunst in 1890-1910. De naam is afkomstig van het in 1896 in München opgerichte tijdschrift "Jugend" (Jeugd). Internationaal staat de stijl bekend als Art Nouveau (Frankrijk), Modern Style (Engeland) of Secession (Oostenrijk).
De Art Nouveau veroverde heel Europa en er ontstonden talloze objecten, van de schilderkunst en de toegepaste kunst tot de architectuur. Een eis van de Art Nouveau was de artistieke vormgeving van alledaagse voorwerpen, dat wil zeggen dat schoonheid en bruikbaarheid met elkaar gecombineerd moesten worden. De vereiste eenheid van het artistieke kon alleen worden bereikt door een individueel vormgegeven ontwerp, wat de Art Nouveau tot een voorloper van het modernisme maakte. Het essentiële kenmerk van de Art Nouveau is de lineaire, vaak asymmetrische ornamentiek, waarvoor de modellen vooral in de natuur en de plantenwereld te vinden zijn.
Belangrijke Art Nouveau-centra ontstonden in München, Darmstadt, Brussel, Parijs en Nancy (glaskunst van Emile Gallé). In Wenen drukten Otto Wagner en J. Hoffmann hun stempel op de architectuur van die tijd. Gustav Klimt maakte schilderijen die de geest van de Art Nouveau sensueel gestalte gaven.