Beeldhouwwerk "Jeanne d'Arc" (ca. 1880), bronzen versie
Beeldhouwwerk "Jeanne d'Arc" (ca. 1880), bronzen versie
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 199 exemplaren | genummerd | gesigneerd | editie in brons | gepatineerd | gepolijst | Ø 20,5 cm | hoogte 28,5 cm | gewicht ca. 4,55 kg
Gedetailleerde beschrijving
Beeldhouwwerk "Jeanne d'Arc" (ca. 1880), bronzen versie
Ze zit met gevouwen handen, kalm - teder en vol vertrouwen in de verte te staren. Jeanne d'Arc (1412-1431) werd beschuldigd door de inquisitie en onder slechte omstandigheden terechtgesteld, maar ze werd een Franse mythe. In 1920 werd ze heilig verklaard door de katholieke kerk.
Origineel: Marmer, Musée d'Orsay, Parijs.
Bronzen sculptuur. Gegoten met behulp van het verloren-was-proces, fijn gepatineerd en met de hand gepolijst. Beperkte oplage van 199 exemplaren, genummerd en gesigneerd. Afmetingen 20,5 x 28,5 x 20,5 cm (b/h/d). Gewicht ca. 4,55 kg. Exclusief bij ars mundi.
Over Henri Michel Chapu
1833-1891
De Franse beeldhouwer en medailleur debuteerde op 22-jarige leeftijd op een grote tentoonstelling op de Parijse Salon in 1855, waar Chapu zoveel indruk maakte dat een van zijn werken werd bekroond met de "Prix de Rome" door de Academie voor Schone Kunsten van Rome. Dit betekende ook een beurs voor enkele jaren in de Italiaanse hoofdstad.
Hij liet zich inspireren door thema's uit de oude mythologie en combineerde deze met de typische naturalistische stijl van die tijd. Op deze manier kregen zijn figuren een idealistische verhevenheid, zoals het beroemde "Standbeeld van de Cantate", dat de hoofdingang van de Opéra de Paris siert. Chapu's gevoelige werken waren populair. Hij kreeg veel opdrachten voor openbare ruimtes. Hij creëerde onder andere het standbeeld van de advocaat Pierre-Antoine Berryer voor het Parijse Paleis van Justitie.
Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.
Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).
Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.
Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.
Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.
De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.