Praxiteles
Praxiteles (ongeveer 395 voor Christus tot ongeveer 320 voor Christus) was een Griekse beeldhouwer in Athene in de 4e eeuw voor Christus. Hij wordt door Plinius geprezen om zijn marmeren beeldhouwkunst. Er zijn echter ook werken in brons bekend. In tegenstelling tot de huidige opvatting dat het edele effect van marmer alleen wordt gecreëerd door de witte steen, liet Praxiteles zijn beelden beschilderen door de schilder Nikias. Meer dan vijftig werken zijn vandaag de dag bekend dankzij schriftelijke verslagen waarin zijn werken worden beschreven. Ze zouden als beeldhouwwerken volledig verloren zijn gegaan als de Romeinen geen replica's hadden gemaakt.
Praxiteles' onderwerpen waren de goden van Olympus, die hij afbeeldde als eeuwig jeugdig. Daarnaast getuigen portret- en grafbeelden van de populariteit van de Attische beeldhouwer onder zijn tijdgenoten.
Zijn beroemdste beeld en volgens Plinius het mooiste "in de hele wereld" is de "Knidische Aphrodite". Er zijn vijftig grote Romeinse replica's bewaard gebleven van de schoonheid die zich uitkleedt om te baden. Naast andere beelden van Aphrodite maakte Praxiteles ook beelden van Eros, wiens naaktheid aanleiding gaf tot talloze sappige anekdotes. Een van zijn beroemdste jeugdbeelden is de "Apollon Sauroktonos", waarvan twintig Romeinse replica's bewaard zijn gebleven. De meest succesvolle hiervan zijn te bewonderen in het Louvre in Parijs en in het Vaticaan.
De beeldhouwer slaagde er herhaaldelijk in om zijn beelden een sierlijke, prachtig gebogen contour te geven. Vooral in zijn godenbeelden legde hij meer nadruk op een gedifferentieerde weergave van emotionele gevoelens dan op de typische weergave van het sublieme karakter van die tijd, waardoor ze een menselijk uiterlijk kregen.
