Beeld "Gladiolen" (1918), zwart en zilverkleurig ingelijst
Beeld "Gladiolen" (1918), zwart en zilverkleurig ingelijst
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 199 exemplaren | genummerd | certificaat | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 51,5 x 40,5 cm (h/w)
Video
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Gladiolen" (1918), zwart en zilverkleurig ingelijst
Max Pechstein, lid van zowel de kunstvereniging "Brücke" als de "Berliner Secession" en stichtend lid van de "Neue Secession", was al op jonge leeftijd een zeer succesvol kunstenaar. Pechstein had een breed scala aan onderwerpen, waarbij vooral zijn landschapsschilderijen zowel toen als nu zeer gewaardeerd worden. Zijn reizen brachten hem naar de Middellandse Zee (Italiaanse reizen in 1907, 1911, 1913, 1924 en 1925), de Zuidzee (1914) en sinds 1909, tientallen jaren lang, bezocht hij herhaaldelijk de Oostzee, waaronder Nidden en Leba.
Na zijn reizen en een creatieve pauze vanwege de oorlog, maakte Pechstein in 1917 en 1918 talrijke stillevens, waarin hij exotische en lokale bloemen vastlegde in kleurrijke werken. Origineel: 1918, olieverf op doek, 118 x 90 cm, particulier bezit, locatie onbekend.
Editie rechtstreeks overgebracht op schildersdoek met behulp van het Fine Art Giclée-proces en opgespannen op spieraam. Beperkte oplage 199 exemplaren, genummerd, met certificaat. Afmetingen spieraam 45 x 34 cm (h/w). Ingelijst in zwart en zilverkleurig massief houten frame. Afmeting 51,5 x 40,5 cm (h/w). ars mundi Exclusive Edition. © 2023 Pechstein Hamburg/Berlijn
Over Max Pechstein
1881-1955
Max Pechstein wordt tegenwoordig, net als toen, beschouwd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Duitse expressionisme. In het voorjaar van 1906 sloot hij zich aan bij de kunstenaarsgroep "Die Brücke", die het jaar daarvoor was opgericht door Kirchner, Heckel, Schmidt-Rottluff en Bleyl. Op het gebied van de grafische kunst produceerde hij naast zijn schilderijen een oeuvre van meer dan 850 houtsneden, litho's en etsen.
Wat Tahiti was voor Paul Gauguin, was de Oostzeekust voor Max Pechstein: een paradijs waar hij rust, maar vooral grote inspiratie vond. Vanaf 1909 reisde hij meerdere malen naar Nidden op de Koerse Schoorwal, waar Lovis Corinth meer dan een kwart eeuw eerder als jonge kunststudent had gewerkt. Toen het Verdrag van Versailles de Koerse Schoorwal in 1920 onder geallieerd bestuur plaatste, werd de weg erheen echter geblokkeerd. Naar eigen zeggen moest Pechstein "opnieuw op zoek naar een plekje aarde dat niet overspoeld werd door schilders, toeristen en badgasten". Hij vond het in Leba, waar hij vanaf dat moment met grote regelmaat zijn zomers doorbracht.
"Meer dan twintig jaar lang reisde Max Pechstein elke zomer naar de Oostzeekust, eerst naar de Koerse Schoorwal, daarna naar Pommeren, wat hem natuurlijk nauw verbindt met ons huis. Toen hij hier in 1921 - nog met zijn eerste vrouw - een kamer huurde, had hij geen idee hoezeer hij zich al snel verbonden zou voelen met het havenstadje Leba, want hij werd verliefd op Marta Möller, de dochter van zijn herbergier. De pijp in zijn mondhoek, het gebruinde gezicht en het getatoeëerde anker, de oorspronkelijke natuur met zijn strandmeren en de vissersboten in de haven vergezelden de gepassioneerde visser Pechstein tot het einde van zijn leven, zelfs toen hij en zijn vrouw na de Tweede Wereldoorlog niet meer naar Pommeren konden gaan." (Dr. Birte Frenssen, adjunct-directeur van het Pommers Staatsmuseum Greifswald)
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Artistieke stroming die aan het begin van de 20e eeuw het impressionisme verving.
Het expressionisme is de Duitse vorm van de kunstrevolutie in de schilderkunst, grafische kunst en beeldhouwkunst, die zijn voorloper vond in het werk van Paul Cézanne, Vincent van Gogh en Paul Gauguin aan het eind van de 19e eeuw. De expressionisten probeerden door te dringen tot de oerelementen van de schilderkunst. Met sterke, ononderbroken kleuren in grote vlakken en met de nadruk op de lijn en de daaruit voortvloeiende suggestieve uitdrukkingskracht bestreden zij de artistieke smaak van de bourgeoisie.
De belangrijkste vertegenwoordigers van het expressionisme waren de oprichters van "Die Brücke" (De Brug): Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel, Karl Schmidt-Rottluff, Max Pechstein, Otto Mueller, Franz Marc, August Macke en anderen.
Meesters van het Weense expressionisme zijn Egon Schiele en Oskar Kokoschka. Onder de beeldhouwers is Ernst Barlach de beroemdste vertegenwoordiger.
Het Fauvisme is de Franse vorm van het expressionisme.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.