Beeld "Elsbeth tussen de vuurlelies" (1907), ingelijst
Beeld "Elsbeth tussen de vuurlelies" (1907), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 500 exemplaren | reproductie op karton | ingelijst | passe-partout | geglazuurd | afmetingen 102,5 x 65,5 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Elsbeth tussen de vuurlelies" (1907), ingelijst
Origineel: 1907, doek, 70,7 x 34 cm, Frankfurt/Main, particulier bezit.
Gedetailleerde kunstreproductie in een rasterloos, frequentiegemoduleerd proces op een kunstboard. Beperkte oplage van 500 exemplaren. © particulier eigendom © 2007 DACO-VERLAG. Ingelijst in massief hout met passe-partout, geglazuurd. Afmeting 102,5 x 65,5 cm (h/w).
Over Paula Modersohn-Becker
1876-1907
Pas na haar vroege dood werd Paula Modersohn-Becker erkend als een pionier van het modernisme die artistiek vooruitliep op veel van wat anderen net begonnen te doen. De schilderes probeerde voortdurend nieuwe manieren uit om kleur, vorm en oppervlak onafhankelijk te maken en zo de expressie van haar schilderijen te versterken.
Rond de eeuwwisseling maakte ze, naast talloze portretten, soms impressionistische, soms expressionistische studies van heide- en berkenlandschappen, die haar voorkeur voor een strikt gereduceerde picturale compositie en haar afwijzing van illusionisme van diepte onthulden. Uiteindelijk ging het haar altijd om het onthullen van de geheime poëzie van dingen achter hun uiterlijke verschijning. Zelf vatte ze dit artistieke doel samen in de formule "Het ding in zichzelf in stemming".
Ter gelegenheid van de 100e sterfdag van de grote Duitse schilderes werden grote tentoonstellingen georganiseerd in het Niedersächsische Staatsmuseum in Hannover, de Kunsthalle Bremen en de Kunstsammlungen Böttcherstraße in Bremen.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.