Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gegoten | afmetingen 17,5 x 16 x 12 cm (h/w/d)
Gedetailleerde beschrijving
Tafelsculptuur "Meisje met de parel", gegoten
Het populairste schilderij van Jan Vermeer is het portret "Meisje met de parel", geschilderd rond 1665. Nu is het motief voor het eerst exclusief verkrijgbaar bij ars mundi als barok tafelbeeldhouwwerk. Ons beeldhouwersmodel geeft het origineel van Van Delft nauwkeurig weer.
Beeldhouwersmodel naar het olieverfschilderij uit 1665. Afmetingen 17,5 x 16 x 12 cm (h/w/d). Editie gemaakt van afgietsel.
Over Jan Vermeer van Delft
Johannes Vermeer is een van de belangrijkste Nederlandse genreschilders uit de barokperiode. Wanneer hij precies is geboren en overleden is niet bekend; we kennen alleen de datums van zijn doop in Delft (31 oktober 1632) en zijn begrafenis aldaar (15 december 1675). Aangezien er in die tijd in Delft geen schilderschool was, kreeg de zoon van een zijdewever, kunsthandelaar en herbergier een ambachtelijke opleiding. Zijn toelating tot het Delftse Sint-Lucasgilde in 1650 getuigt van zijn activiteit als schilder. Van zijn hand zijn nog slechts 37 schilderijen bekend. Thematisch concentreerde hij zich op de genreschilderkunst, want er zijn slechts enkele portretten of religieuze voorstellingen in zijn oeuvre.
Zijn binnenaanzichten stralen stilte, geborgenheid en innerlijke rust uit. De Delftse schilder wist deze effecten te bereiken met subtiele kleurharmonieën en verfijnde schaduwen. Ook was hij een meester in het verkort perspectief. De genrestukken tonen weinig figuratieve taferelen, waaraan vaak een symbolische inhoud wordt toegekend.
Vermeers "Gezicht op Delft" uit 1661, waarvan het naturalisme getuigt van een groot meesterschap, verdient een speciale vermelding. Daarnaast werd "Het meisje met de parel" het toonbeeld van schoonheid en gratie. Voor de schilder was het een uitdaging om de kijker in contact te brengen met het model. Het oogcontact van de jonge vrouw legt vakkundig de verbinding, maar bereikt tegelijkertijd weer afstand door het afgewende lichaam. Vele generaties kunstliefhebbers zijn terecht gefascineerd door de buitengewone expressie van dit schilderij.
Vermeer streefde naar perfectie in zijn schilderkunst, zodat hij vaak slechts vier schilderijen per jaar produceerde. De vader van elf kinderen had daarom ook te kampen met financiële tegenspoed, die in de laatste jaren van zijn leven toenam. Na zijn dood raakte Vermeer in de vergetelheid. Pas in het midden van de 19e eeuw begon men de kwaliteit van zijn schilderijen weer te waarderen.
Term voor de kunst van de 17e eeuw. De barokke kunststijl die in 1600 uit Rome kwam, drong in zeer korte tijd in vrijwel heel Europa door in de beeldende kunst, literatuur en muziek en duurde tot 1770 in de beeldende kunst. De laatste fase wordt over het algemeen gekenmerkt door de rococo.
Kenmerkend zijn: de pulserende beweging van alle vormen, de afschaffing van de grenzen tussen architectuur, schilder- en beeldhouwkunst, die resulteerde in een voor het tijdperk typische synthese van de kunsten, en vooral in een specifieke omgang met het licht, die een belangrijke artistieke component werd. De ondergeschiktheid van het deel aan het geheel leidde tot het ontstaan van een enkele en tegelijkertijd dynamische ruimte, die volledig tot zijn recht komt in de prachtige gebouwen van zijn tijd.
De barokkunst, met haar neiging tot grootsheid, grootsheid en haastige overvloed, weerspiegelt duidelijk het verlangen naar representatie, dat een zorg was van wereldlijke en kerkelijke, vooral katholieke klanten, versterkt door de Contrareformatie van die tijd. In de schilderkunst komen de karakteristieke kenmerken van de barok tot uiting in de altaar- en plafondschildering, de geschiedenis en het portret.
Typische vertegenwoordigers zijn kunstenaars als Anthony van Dyck en Peter Paul Rubens, maar ook Gian Lorenzo Bernini op het gebied van de beeldhouwkunst.
Plastische voorstelling van hoofd en schouders van de mens.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Verzamelnaam voor alle gietprocessen die ars mundi laat uitvoeren door gespecialiseerde kunstgieterijen.
Gietsteen
Equivalent van kunstmarmer, met dit verschil dat in plaats van marmerpoeder de na te maken steen in poedervorm wordt gebruikt.
Kunstbrons
Bronspoeder gebonden door polymeer. Speciale polijst- en patineertechnieken geven het oppervlak van het gietstuk een uiterlijk dat lijkt op brons.
Houten kopie
Om zo trouw mogelijk te zijn aan het origineel, wordt als basismateriaal kunstmatig vervaardigd imitatiehout gebruikt dat de typische houtkenmerken heeft: dichtheid, bewerkbaarheid, kleur en oppervlaktestructuur.
Keramiek gieten
Voor het gieten van keramiek wordt in de regel gietbare klei gebruikt, die vervolgens wordt gebakken en eventueel geglazuurd. Bij keramisch gieten - en ook bij de productie van porselein - gebruikt men vaak gipsen mallen in plaats van de gebruikelijke rubberen mallen.
Bronsgieten
In dit geval wordt de duizend jaar oude verloren-wastechniek gebruikt. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.