Beeld "Vaas met oleanders" (1888), ingelijst
Beeld "Vaas met oleanders" (1888), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 950 exemplaren | originele Dietz replica | olieverf op doek | op spieraam | ingelijst | formaat ca. 64 x 75 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Vaas met oleanders" (1888), ingelijst
Origineel: 1888, olieverf op doek, 60,3 x 73,6 cm, Metropolitan Museum of Art, New York.
Originele Dietz replica in olieverf op doek in 90 kleuren. Gelimiteerde oplage van 950 exemplaren. Gemonteerd op spieraam. Ingelijst met bruine strook echt hout. Afmeting incl. lijst ca. 64 x 75 cm (h/w).
Hersteller: ars mundi Edition Max Büchner GmbH, Bödekerstraße 13, 30161 Hannover, Deutschland E-Mail: info@arsmundi.de
Over Vincent van Gogh
1853-1890 - Pionier van het expressionisme
"Deze man zal of gek worden of ons allemaal ver achter zich laten", voorspelde Camille Pissarro al over Vincent van Gogh, die in 1853 als zoon van een dominee werd geboren. En inderdaad, de Nederlander zou een pionier van het modernisme worden en met zijn gebogen lijnen en felle kleuren het expressionisme inluiden. Terwijl Van Gogh tijdens zijn leven nauwelijks aan het geld voor verf en doek voor zijn schilderijen kon komen en afhankelijk was van de steun van zijn broer Theo, brengen zijn werken tegenwoordig op spectaculaire veilingen meestal miljoenen in de dubbele cijfers op.
Van Gogh (1853-1890) kwam uit een protestants domineesgezin in het Brabantse Zundert. Hij kwam voor het eerst in aanraking met kunst via een oom die kunsthandelaar was. Aanvankelijk werkte Van Gogh in filialen van kunsthandel Goupil & Cie in Den Haag, Londen en Parijs, maar ook als leraar in Engeland en als Methodisten-predikant. Als predikant in de mijnstreek van Boringe begon hij voor het eerst te tekenen. Daarna bezocht hij enkele maanden de Brusselse Academie, maar hij vervolgde zijn opleiding vooral als autodidact.
Zijn eerste olieverfschilderijen tonen arme boeren en arbeiders. Deze afbeeldingen zijn zeer donker en geschilderd met eenvoudige, brede lijnen. Via Antwerpen, waar hij drie maanden verbleef en kennismaakte met de lichtheid en elegantie van de Japanse houtsnede, kwam hij in Parijs terecht. Hier ontdekte hij de zon en heldere kleuren. Hij bestudeerde de impressionisten, pointillisten en vroege symbolisten en schilderde stadsgezichten, landschappen en portretten.
Op zoek naar meer licht en vrijheid ging hij in 1888 naar Arles in Zuid-Frankrijk, waar zijn vriend Paul Gauguin hem volgde. Van Gogh was van plan daar een kunstenaarscommune te stichten en al zijn schildersvrienden uit te nodigen om bij hem te komen wonen en werken, maar het plan mislukte. Na een dramatische confrontatie met Gauguin, waarbij Van Gogh zijn eigen oor verwondde, moest hij verschillende lange periodes in het ziekenhuis doorbrengen met overprikkelde zenuwen. Deze crises zouden later verergeren en leidden later tot zijn zelfmoord.
De beroemdste schilderijen van Van Gogh ontstonden tijdens zijn verblijf in Arles. Alle helderheid van de zon zit erin; velden, bomen en wolken spreken in indrukwekkende taal over het geweld van de natuur. Voor ons kijkers is het moeilijk ons de kracht voor te stellen die nodig moet zijn geweest om zulke vreugdevolle meesterwerken te maken ondanks persoonlijke psychische nood. Het blijft Van Goghs geheim - en het blijft het geheim van zijn late werk tot op de dag van vandaag.
Günter Dietz ontwikkelde een revolutionaire methode voor de authentieke reproductie van afbeeldingen. Hierbij worden niet de gebruikelijke drukinkten gebruikt, maar dezelfde originele kleuren die de kunstenaar heeft gebruikt. Afhankelijk van de schildertechniek van de kunstenaar moeten tot 140 (!) verschillende kleurtoepassingen worden aangebracht om een perfecte replica van het origineel te verkrijgen die ook het "reliëf" en de pastositeit van de kleurcompositie weergeeft.
Bijvoorbeeld zoals hier in "Paar aan de tuintafel" van August Macke:
Ook wordt altijd het materiaal van de originele drager gebruikt, zoals reproductie op doek, papier, hout, koper of perkament.
Het resultaat is een perfecte, rasterloze reproductie die het origineel in zeggingskracht en effect zeer dicht benadert. Zelfs museumspecialisten kunnen de replica vaak niet van het origineel onderscheiden. Daarom moet er een speciale veiligheidsaanduiding worden aangebracht, die alleen zichtbaar is onder röntgenlicht.
De oplage van de meeste Dietz-replica's is beperkt, gewoonlijk tot 950 exemplaren. Elke replica op doek is opgespannen op een spieraam zoals het origineel, zodat u het doek opnieuw kunt spannen als de kamertemperatuur en luchtvochtigheid schommelen. Een hoogwaardige massief houten lijst maakt elke Dietz-replica compleet.
Talrijke meesterwerken van Rembrandt, Caspar David Friedrich, Claude Monet, Gustav Klimt en vele anderen zijn nagemaakt door de Dietz Offizin. Beroemde moderne kunstenaars zoals Pablo Picasso, Salvador Dalí, Max Ernst, Friedensreich Hundertwasser, Joan Miró en Marc Chagall gebruikten de door Günter Dietz ontwikkelde methode om replica's van hun werken te laten maken.
Commentaar van de pers:
"Het Dietz-systeem levert afbeeldingen op die net zo goed zijn als de originelen. Wat de elektronica deed met de uitvinding van hifi en stereo voor de weergave van muziek, daar doet de de grafische technologie dit voor de beeldende kunst." (Die Zeit)
"In theorie is er geen verschil tussen het origineel en de Dietz-replica. Ze moeten geen reproducties worden genoemd, maar facsimile's." (Newsweek)
"Voor kunstdrukkers over de hele wereld blijft tot op heden onrealiseerbaar, wat alleen Dietz met behulp van druktechnologie voor elkaar kreeg: de perfecte reproductie van geschilderde werken." (Der Spiegel)
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.
Een getrouwe reproductie van een kunstwerk in dezelfde grootte en met de best mogelijke gelijkenis in materiaal en kleur.
De mal wordt meestal rechtstreeks van het origineel genomen, zodat de replica zelfs de fijnste details weergeeft. Na het gieten van de replica volgens de meest geschikte methode, wordt het oppervlak gepolijst, gepatineerd, verguld of geschilderd zodat het overeenkomt met het origineel.
Een replica van ars mundi is een herkenbare afbeelding van het origineel.