Beeld "De Taarteneters" (ca. 1675), ingelijst
Beeld "De Taarteneters" (ca. 1675), ingelijst
Korte info
gelimiteerd, 499 exemplaren | genummerd certificaat | reproductie, Giclée print op canvas | kunstenaarsvernis | op spieraam | ingelijst | formaat 59 x 50 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "De Taarteneters" (ca. 1675), ingelijst
Bartolomé Murillo was een Spaanse schilder en de belangrijkste vertegenwoordiger van de School van Sevilla, waar hij zijn hele leven werkte. Hij is het meest bekend om zijn afbeeldingen van arme, haveloze maar sierlijke straatkinderen. Origineel: ca. 1675, Neue Pinakothek München. Origineel formaat 123,6 x 102 cm (h/w).
Hoogwaardige reproductie met behulp van het Fine Art Giclée-proces, met de hand bewerkt op katoenen canvas van de kunstenaar en traditioneel opgespannen op een echt houten spieraam. Het oppervlak van het motief met voelbare en zichtbare canvasstructuur is verzegeld met een kunstenaarsvernis. Een handgemaakt galerijframe van echt hout met bladgoudvergulding maakt de perfecte verschijning compleet. Beperkte oplage van 499 exemplaren, met een genummerd certificaat op de achterkant. Afmeting 59 x 50 cm (h/w).
Over Bartolomé E. Murillo
Bartolomé Esteban Perez werd op 1 januari 1618 in Sevilla gedoopt. Na de dood van zijn vader ging de tienjarige in de leer bij Juan del Castillo. Zijn vroegste werken, met hun sobere naturalisme, getuigen echter van de invloed van de kunst van Juan de las Roelas en Francisco de Herrera de Oude. Zijn schilderkunst kreeg belangrijke impulsen van de kunst van Francisco de Zurbarán en Jusepe Riberas.
Zijn eerste zelfstandige werk in 1645-46 waren de elf legendaschilderijen voor de kloostergang van het voormalige klooster van Sint Francisco in Sevilla. Zijn speciale manier om een betoverende sfeer te creëren door middel van zachte verlichting bracht hem nieuwe opdrachten. Hij schilderde drie schilderijen voor de kathedraal van Sevilla.
Naast religieuze motieven maakte Murillo ook genreschilderijen, waar veel vraag naar was. Het subtiele gebruik van licht en schaduw en de warme kleuren maakten deze schilderijen gewilde kunstwerken.
Rond 1650 haalde Murillo belangrijke inspiratie uit het werk van Rafaël, Peter Paul Rubens en Anthony van Dyck. Zachte contouren, delicate kleuren en de gouden sluier van licht gaven zijn onmiskenbare stijl de titel "estilo vaporoso".
Het succes van de schilder werd benadrukt door zijn benoeming in 1660 tot president van de kunstacademie van Sevilla, die hij mede had opgericht.
Bartolomé Esteban Murillo stierf op 3 april 1682 op 64-jarige leeftijd in zijn geboortestad. Hij was de belangrijkste vertegenwoordiger van de Hoge Barok en een van de beroemdste Spaanse schilders. Veel van zijn werken zijn tegenwoordig te zien in de grote Europese musea.
Term voor de kunst van de 17e eeuw. De barokke kunststijl die in 1600 uit Rome kwam, drong in zeer korte tijd in vrijwel heel Europa door in de beeldende kunst, literatuur en muziek en duurde tot 1770 in de beeldende kunst. De laatste fase wordt over het algemeen gekenmerkt door de rococo.
Kenmerkend zijn: de pulserende beweging van alle vormen, de afschaffing van de grenzen tussen architectuur, schilder- en beeldhouwkunst, die resulteerde in een voor het tijdperk typische synthese van de kunsten, en vooral in een specifieke omgang met het licht, die een belangrijke artistieke component werd. De ondergeschiktheid van het deel aan het geheel leidde tot het ontstaan van een enkele en tegelijkertijd dynamische ruimte, die volledig tot zijn recht komt in de prachtige gebouwen van zijn tijd.
De barokkunst, met haar neiging tot grootsheid, grootsheid en haastige overvloed, weerspiegelt duidelijk het verlangen naar representatie, dat een zorg was van wereldlijke en kerkelijke, vooral katholieke klanten, versterkt door de Contrareformatie van die tijd. In de schilderkunst komen de karakteristieke kenmerken van de barok tot uiting in de altaar- en plafondschildering, de geschiedenis en het portret.
Typische vertegenwoordigers zijn kunstenaars als Anthony van Dyck en Peter Paul Rubens, maar ook Gian Lorenzo Bernini op het gebied van de beeldhouwkunst.
Weergave van typische scènes uit het dagelijks leven in de schilderkunst, waarbij een onderscheid kan worden gemaakt tussen boeren-, burgerlijke en hoofse thema's.
Het genre bereikte zijn hoogtepunt en immense populariteit in de Nederlandse schilderkunst van de 17e eeuw. In de 18e eeuw trad vooral in Frankrijk de hoofse en galante schilderkunst op de voorgrond, terwijl in Duitsland het burgerlijke karakter werd benadrukt.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.