Korte info
museumreplica | kunstmarmer | handgemaakt | hoogte ca. 31 cm
Gedetailleerde beschrijving
Buste van Susanna, gegoten
Ze was een schoonheidsideaal in de oudheid: haar schoonheid werd bijna de ondergang van de bijbelse figuur van de deugdzame Susanna; alleen haar geloof in gerechtigheid en de tussenkomst van koning Daniël redden haar van het ergste.
Origineel: British Museum, Londen. Romeins.
Polymeer ars mundi museum replica, met de hand gegoten, hoogte ca. 31 cm.
Klantbeoordelingen
Diese makellos gearbeitete Portraitbüste nach altrömischem Vorbild verkörpert in ihrer noblen Ausstrahlung vollkommen die "edle Einfalt und stille Größe", wodurch sich nach Ansicht des Kulturhistorikers Winckelmann die Kunstwerke der Antike auszeichnen. Eine überaus gelungene Arbeit!
Plastische voorstelling van hoofd en schouders van de mens.
Marmerpoeder gebonden door polymeer. Kunstmarmer wordt gekenmerkt door een fijn wit oppervlak dat zeer dicht bij marmer komt.
Een getrouwe reproductie van een kunstwerk in dezelfde grootte en met de best mogelijke gelijkenis in materiaal en kleur.
De mal wordt meestal rechtstreeks van het origineel genomen, zodat de replica zelfs de fijnste details weergeeft. Na het gieten van de replica volgens de meest geschikte methode, wordt het oppervlak gepolijst, gepatineerd, verguld of geschilderd zodat het overeenkomt met het origineel.
Een replica van ars mundi is een herkenbare afbeelding van het origineel.
De Romeinse kunst wordt vooral bepaald door de versmelting van Italiaanse en Grieks-hellenistische elementen.
In de architectuur zijn pragmatische, politieke aspecten ten dienste van de uitbreiding van het Romeinse Rijk doorslaggevend.
Op sacraal gebied volgden de vroege tempels van de stad Rome het Italisch-Etruskische type. Veel belangrijker waren de Romeinse wereldlijke bouwwerken, zoals bruggen, havens, waterleidingen, muren en poorten.
Met de herinrichting van het Forum Romanum door Augustus veranderde het belang van de oude stadscentra. Deze veranderden in grote en omsloten complexen in de open ruimte. Kenmerkend voor deze periode is de axiale symmetrie, uitgelijnd met een podiumtempel. Onder het bewind van keizer Augustus werden in de "eeuwige stad" tempels en theaters gebouwd, waarvan de ronde, dynamische vormen zich steeds verder verwijderden van de rechte lijnen van de Griekse modellen.
De ronde beeldhouwwerken van de Romeinse periode werden aanvankelijk gedomineerd door kopieën en herontwerpen van Griekse modellen. Romeinse beeldhouwers onderscheidden zich op het gebied van portretten, waarbij de vorm van de buste in Rome de voorkeur kreeg. In de reliëfkunst was er een voorkeur voor versiering, maar zonder de inhoud te verwaarlozen.
Typisch voor de schilderkunst waren de triomfschilderingen die in processies werden meegedragen om roemrijke generaals te eren. Op het gebied van de muurschilderkunst bieden de heropgegraven Vesuviaanse steden Pompeii, Herculaneum, Stabiae en Oplontis het rijkste overzicht.
Parallel aan de schilderkunst ontwikkelde zich de mozaïekkunst, die vooral werd gebruikt voor de versiering van vloeren en muren.
De ambachtelijke kunst kende een bijzondere bloei in de Romeinse tijd. De toreutiek, de kunst van het bewerken van metalen, leverde kostbare zilveren vaten op. De kunst van het glasblazen is nog altijd terug te zien in talrijke opmerkelijke vondsten. De glyptiek (de kunst van het steenhouwen) produceerde prachtige uit halfedelstenen gehouwen reliëfs en cameeën met officiële thema's.
Door het op grote schaal slaan van munten in de Romeinse tijd raakten de portretten van heersers verspreid over het gehele grondgebied van het Romeinse Rijk.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.