Emil Nolde:
Set van 3 theelichthouders "Bloemen"
Emil Nolde:
Set van 3 theelichthouders "Bloemen"

Korte info

ars mundi Exclusive Edition | glas | afmetingen elk 11 x 8 x 8 cm (h/w/d) | alleen verkrijgbaar als set

incl. btw plus Verzending

Productnummer IN-944750

Levertijd: Direct beschikbaar

Set van 3 theelichthouders "Bloemen"
Emil Nolde: Set van 3 theelichthouders "Bloemen"

Gedetailleerde beschrijving

Set van 3 theelichthouders "Bloemen"

Drie theelichten van het fijnste glas met motieven uit beroemde schilderijen van Emil Nolde: "Grote klaprozen, rood, rood, rood", "Herfstbloementuin" en "Klaprozen en lupinen". Afmetingen 11 x 8 x 8 cm (h/w/d) per stuk. Alleen verkrijgbaar als set van 3. Ars mundi Exclusive Edition. © 2023 Nolde Stichting Seebüll.

Klantbeoordelingen
(7)

Porträt des Künstlers Emil Nolde

Over Emil Nolde

1867-1956 - Duits expressionist

Emil Nolde (burgerlijke naam Hans Emil Hansen, totdat hij zich in 1902 naar zijn geboorteplaats vernoemde) wordt beschouwd als een van de belangrijkste Duitse expressionisten. Afgewezen door de Academie van München ging hij naar Parijs om daar verder te studeren aan de Académie Julien. Vanaf 1905 woonde en werkte hij op het Deense eiland Alsen en in Berlijn en was hij korte tijd lid van de "Brücke" en - even kort - van de Berlijnse Secession.

Kort nadat Nolde eind 1907 de kunstenaarsvereniging "Brücke" had verlaten, ontmoette hij in Berlijn de Noorse schilder Edvard Munch, wiens werk grote indruk op hem maakte. Tijdens het bezoek van zijn vriend Hans Fehr in 1908 begon hij voor zichzelf de techniek van het aquarelleren te ontdekken en bracht deze uiteindelijk met virtuositeit in praktijk.

Tegenwoordig omvat het oeuvre van Nolde talrijke aquarellen, olieverfschilderijen, grafische werken en verschillende beeldhouwwerken. Zijn intensieve gebruik van kleur is kenmerkend. Hoewel de kunstenaar zich in zijn motieven - landschappen, bloemen, stadsgezichten, religieuze motieven - altijd aan het representatieve hield, "componeerde" hij zijn schilderijen volledig uit kleur. Toen Nolde in 1927 zijn bakstenen huis "Seebüll" in Neukirchen in Noord-Friesland betrok, omringde hij het met een grote tuin die hem motieven in overvloed bood.

Noldes positie ten opzichte van het nationaalsocialisme was problematisch, zoals onderzoek heeft uitgewezen. Zijn royement uit de Rijkskamer der Schone Kunsten ging gepaard met een verbod op tentoonstellingen, verkoop en publicaties. Nolde streefde herhaaldelijk naar rehabilitatie en erkenning als staatskunstenaar. Dit werd hem echter tot het einde toe geweigerd. Zijn schilderkunst was formeel niet verenigbaar met de ideeën van de nationaalsocialisten.

Bij de opening van de beruchte tentoonstelling "Ontaarde kunst" werden 48 van zijn werken getoond, en daarbij werden meer dan 1000 werken in beslag genomen. Dankzij goede connecties kon Nolde echter een groot deel van deze werken terugkrijgen.

Ondanks zijn actieve toetreding tot het systeem kreeg hij vanaf 1941 een beroepsverbod opgelegd. Dit betekende echter niet, zoals later vaak werd gemeld, dat hij helemaal niet meer mocht schilderen. In de beslotenheid van zijn huis maakte hij tijdens de oorlog meer dan 1000 van de zogenaamde "ongeschilderde schilderijen". De term verwees oorspronkelijk naar de functie van deze aquarellen van klein formaat als studies en voorbereidende schetsen die niet werden omgezet in grote schilderijen. Na 1945 droegen deze - ongetwijfeld artistiek betoverende - stukken en hun benaming bij tot de mystificatie van Nolde als een vervolgd kunstenaar.

Ondanks Noldes tegenstrijdige ideologische standpunten blijft de artistieke waarde van zijn werk tot op de dag van vandaag onomstreden. De manier waarop Nolde erin slaagt de kleur in een olieverfschilderij of aquarel van binnenuit te laten stralen is ongeëvenaard.

Werken van Emil Nolde bevinden zich in de collecties van vooraanstaande musea over de hele wereld, zoals het Art Institute in Chicago, het Hermitage Museum in Sint Petersburg, het Museum of Modern Art in New York City, het Brücke Museum in Berlijn, de Albertina in Wenen en het Kunstmuseum in Basel, om er maar een paar te noemen. In Seebüll en Berlijn zijn ter ere van hem stichtingen opgericht.

Aanbevelingen