Beeld "Schiller Portret" (1808-1809), ingelijst

Dit portret is een van de beroemdste werken van Schiller en staat op een beroemde plek in het Goethe Museum in Frankfurt, Duitsland, waar het tot op de dag van vandaag ons beeld van de grote dichter van Wallenstein bepaalt. Het werd echter pas jaren na Schillers dood geschilderd. Kügelgen (1772-1820), een vriend van Caspar David Friedrich en een van de belangrijkste portretschilders van zijn tijd, betuigde in 1808-1809 zijn respect aan de twee grote dichters van die tijd en portretteerde niet alleen Goethe, maar ook Schiller, die al in 1805 was overleden.

Dietz Gicleé op hoogwaardig schildersdoek, gelimiteerde oplage van 990 exemplaren. Gespannen op een houten spieraam. Genummerd op de achterkant. In massief houten frame van hoge kwaliteit. Afmeting 55 x 49 cm (h/w).

Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.

De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.

Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.

Een intellectuele houding die zich vanuit de literatuur en de filosofie uitbreidde naar de beeldende kunst, beginnend rond 1800, maar die in de beeldende kunst uiteindelijk geen eigen stijl voortbracht.

De kunst van de Romantiek werd bepaald door de inhoud, de levenshouding die ze ondersteunde en de gevoelens die ze opriep. Centrale thema’s waren innerlijkheid en gevoel, droom en fantasie, natuur en wereld, de kracht van het mythische en het streven naar oneindigheid. Het zwaartepunt van de Romantische kunst lag in de schilder- en tekenkunst. Hier kwam vooral het landschap als terugkerend thema naar voren: mens en natuur werden in relatie tot elkaar geplaatst en stemmingen werden weergegeven. Naast een nieuw gevoel voor de natuur was er een vernieuwing van religieuze opvattingen en een terugkeer naar het verleden, naar traditie, geschiedenis, oude legenden, sprookjes en ook naar de kunst van oude meesters en tijdperken. Vooral in Duitsland had deze kunst een sterk nationaal karakter.

De belangrijkste vertegenwoordigers in Duitsland waren onder anderen C.D. Friedrich, P.O. Runge, J.A. Koch, M. v. Schwind en de groep Nazareners. De Franse Romantiek, die verschilde van de Duitse, werd vooral vertegenwoordigd door de kunst van E. Delacroix.

Rond 1830 kwam er een einde aan het tijdperk van de Romantiek.

Aanbevelingen