Sculptuur "Verdriet" (1921), brons
Sculptuur "Verdriet" (1921), brons
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 199 exemplaren | genummerd | signatuur | waarmerk gieterij | brons | gepatineerd | afmetingen 38 x 52,5 x 23 cm (h/w/d) | gewicht ca. 11 kg
Video
Gedetailleerde beschrijving
Sculptuur "Verdriet" (1921), brons
In 1912 veroorzaakte Georg Kolbe een sensatie in Berlijn met zijn "Danseres" - zijn beroemdste werk tot nu toe. Het thema van de dans en de expressieve, zelfs extatische beweging dringt tot ver in de jaren 1920 door in zijn sculpturale werk, zoals in zijn Knielende vrouw uit 1921.
In het decennium tussen deze twee werken ontving Kolbe de titel van professor (1918) en werd hij - samen met Ernst Barlach en Wilhelm Lehmbruck - toegelaten tot de Pruisische Kunstacademie (1919). In de jaren 1920 werd hij onbetwist beschouwd als een van de invloedrijkste beeldhouwkunstenaars in Duitsland. Hierdoor kwam hij onder de aandacht van grote kunstverzamelaars over de hele wereld. Eén exemplaar vond later zijn weg naar de legendarische kunstcollectie van Nelson Rockefeller - het model voor onze exclusieve editie.
Origineel: Rockefeller Collection/The Museum of Modern Art (MoMA).
Beeldhouwwerk in fijn brons, gepatineerd. Met de hand gegoten volgens het verloren-was-proces. Rechtstreeks gegoten van het origineel. Beperkte oplage van 199 exemplaren, individueel genummerd en gesigneerd en voorzien van het waarmerk van de gieterij. Afmetingen 38 x 52,5 x 23 cm (h/w/d). Gewicht ca. 11 kg. ars mundi Exclusive Edition.
Klantbeoordelingen
Over Georg Kolbe
1877-1947
Pas tijdens een verblijf in Rome van 1898-1901 begon Georg Kolbe zich met beeldhouwen bezig te houden. De in 1877 in Waldheim (Saksen) geboren kunstenaar was daarheen gereisd als een geschoold schilder en graficus die in de zeven jaar daarvoor in Dresden, München en Parijs had gestudeerd en in deze beroepen al enkele eerste successen had geboekt. Zoals veel kunstenaars van zijn generatie was hij diep onder de indruk van het werk van Rodin in Parijs en omdat de beeldhouwer Louis Tuallion hem technische ondersteuning bood en gaf tijdens zijn eerste pogingen in Rome, vond hij al snel zijn weg naar het beeldhouwwerk. Pas in 1904, nu in Berlijn, besloot hij zich er volledig op toe te leggen. Kolbe werd al snel erkend: hij werd lid van de Berlijnse Secession en werd al snel vertegenwoordigd door Paul Cassirer, de belangrijkste kunsthandelaar van de stad.
Zijn "Danser" (1910) was zijn definitieve doorbraak. Hij groeide uit tot een van de belangrijkste Duitse beeldhouwers van zijn tijd. De "Danseres" is vandaag de dag nog steeds een van zijn bekendste werken en is naar verluidt een idool geworden met zijn "moderne" kapsel en zelfvergetende houding, die doet denken aan de zeer modieuze expressieve dans van die tijd, waar jonge, in kunst geïnteresseerde mensen een ware pelgrimstocht naartoe maakten.
De naakte figuur bleef centraal staan in zijn werk, vaak gecombineerd met het motief van de dans, tot ver in de jaren 1920. Na de Eerste Wereldoorlog getuigt Kolbe's werk van zijn betrokkenheid bij het expressionisme en later van zijn hang naar het klassieke en monumentale. Toen Kolbe in 1947 overleed, liet hij een oeuvre na dat zich in gerenommeerde collecties over de hele wereld bevindt.
Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.
Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).
Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.
Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.
Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.
De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.