Sculptuur "Luise en Friederike", reductie in kunstmarmer
Sculptuur "Luise en Friederike", reductie in kunstmarmer
Korte info
museumreplica | kunstmarmer | verkleining | formaat 19,5 x 30 x 14 cm (w/h/d)
Gedetailleerde beschrijving
Sculptuur "Luise en Friederike", reductie in kunstmarmer
In 1793 trouwden kroonprins Frederik Willem III en zijn broer Lodewijk met de prinsessen Luise en Friederike van Mecklenburg-Strelitz. Samen met de quadriga op de Brandenburger Tor is deze sierlijke beeldengroep een van de belangrijkste werken van Johann Gottfried Schadow.
Origineel: Nationalgalerie Berlin Museumeiland.
Met de hand gegoten, polymeergebonden museumreplica van kunstmarmer. Verkleining, afmetingen 19,5 x 30 x 14 cm (b/h/d).
Over Johann Gottfried Schadow
1764-1850
Johann Gottfried Schadow was de belangrijkste Duitse beeldhouwer van de Napoleontische tijd. Hij werd opgeleid in de koninklijke werkplaats en werd in 1788 hoofd van de hofbeeldhouwwerkplaats en "directeur van alle beeldhouwwerken". Schadow's classicistische ideaal werd steeds meer aangevuld met realistische, nationale en individuele kenmerken. Zijn klassiek-ideale en levensechte stijl zette de trend voor de 19e eeuw.
Zijn kunst combineert een natuurlijke sensualiteit en gratie die voortkomt uit de rococo met een groot realisme. Zijn dubbelbeeld van prinses Luise en prinses Friederike van Pruisen in marmer is het eerste levensgrote dubbelbeeld van het classicisme en zette de standaard voor 19e-eeuwse monumentale beeldhouwkunst. De beroemde quadriga op de Brandenburger Tor maakte hij in kopergravure, omdat de bronsgiettechniek nog niet kon worden gebruikt voor zulke grote objecten. Tijdens de Restauratie vond Schadow's realistische classicisme steeds minder opdrachtgevers en werd rond 1820 verdrongen door de officiële en nadrukkelijk representatieve kunst van zijn leerling Caspar Daniel Rauch.
Schadow werkte tot zijn dood als directeur van de Berlijnse Academie en oefende grote invloed uit, ook via zijn geschriften.
De term voor de kunststromingen die verwijzen naar antieke, meestal Griekse modellen.
Volgens de huidige opvatting is het classicisme het tijdperk tussen 1750 en 1840, toen de late barok geleidelijk werd vervangen door klassiek georiënteerde kunst. De verkenningen van de Griekse kunst en architectuur in die tijd wekten een groot enthousiasme op voor antieke modellen. De Glyptothek in München, het Panthéon in Parijs, de Neue Wache en de Brandenburger Tor in Berlijn zijn slechts enkele voorbeelden van de herleefde klassieke stijl.
In de beeldhouwkunst liepen kunstenaars als Antonio Canova, Bertel Thorvaldsen en in Duitsland Johann Gottfried Schadow en Christian Daniel Rauch voorop.
In de schilderkunst zijn Jaques-Louis David en J.A.D. Ingres opmerkelijke vertegenwoordigers van deze stijl.
Marmerpoeder gebonden door polymeer. Kunstmarmer wordt gekenmerkt door een fijn wit oppervlak dat zeer dicht bij marmer komt.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.