Sculptuur "Ecologische Adelaar", bronzen reductie

Royal - de "Ecologische Adelaar" van Kurt Arentz - exclusief bij ars mundi.

Kurt Arentz' grote interesse in ecologische kwesties was nauw verbonden met zijn fascinatie voor de dierenwereld als motief in zijn kunst. Arentz was dan ook zeer verheugd toen zijn "Ecological Eagle" door het New Yorkse comité "Artists for Ecology" werd uitgekozen als prijs voor ecologisch effectieve publieke figuren. De keuze van de adelaar als motief is verstandig, omdat het een spreekwoordelijke scherpe waarnemer van zijn omgeving is en er tegelijkertijd existentieel afhankelijk van is.

De laureaat van de prijs in 1993 was Prins Charles (nu Charles III, Koning van Engeland). Bij de keuze van Charles zag het comité de laureaat niet als de vertegenwoordiger van het Europese koningshuis, maar eerder als de biologische boer en prominente eco-activist, die zich als zoon van Elizabeth II toen al lange tijd onderscheidde. Naast het exemplaar dat koning Karel ontving, is er nog één ander beeld, dat in het bezit is van de familie Arentz.

Beeldhouwwerk in fijn brons, gegoten volgens het verloren-was-proces, met de hand gebeiteld, gepolijst en gepatineerd. Rechtstreeks overgenomen van het origineel en verkleind (reductie). Beperkte oplage van 199 exemplaren, genummerd, gesigneerd en voorzien van de stempel van de gieterij en ars mundi. Met genummerd certificaat van echtheid en verjaring. Afmetingen 21,5 x 31 x 16 cm (h/w/d). Gewicht ca. 3,4 kg. ars mundi Exclusive Edition.

Over Kurt Arentz

1934-2014

De Duitse beeldhouwer en schilder werd in 1934 in Keulen geboren in een al lang bestaande familie van Bergische ambachtslieden. Aanvankelijk leerde hij een vak, maar vanaf 1979 vond hij zijn eigen artistieke activiteit.

Aanvankelijk maakte hij stillevens in olieverf en pastel en bronzen portretten van beroemdheden zoals Franz Josef Strauß en Herbert von Karajan. Later richtte hij zich vooral op dierenmotieven, waarbij hij vooral de typische kenmerken van de diersoort benadrukte. Als opmerkelijk autodidact heeft Kurt Arentz zijn geheel eigen vormentaal gevonden. Naast academische experimenten, maar ook ver van alle naturalistische gemeenplaatsen, vormde hij met zijn handen symbolen van de vitale natuur. Zijn idealen van een nog intacte wereld voeren ons als het ware de wildernis in. Arentz abstraheert het dier als een wezen op zich. Zo slaagt hij erin zijn werken in een tijdperk van tijdloze geldigheid te plaatsen.

Kurt Arentz gebruikte voor zijn werken een speciaal proces met siliconenrubber, waardoor hij zijn ideeën onmiddellijk kon realiseren. Het gegoten brons wordt vervolgens voorzien van de handtekening van de kunstenaar. In een laatste stap worden de oppervlakken van het metaal gepolijst, geruwd of gepatineerd, waardoor ze hun typische motievenkenmerken krijgen.

De beeldhouwer heeft zijn werken al aan een groot publiek kunnen tonen op talrijke tentoonstellingen in Duitsland en Frankrijk. Op zijn 70e verjaardag op 30 mei 2004 ontving Kurt Arentz felicitaties van voormalig bondskanselier Helmut Kohl en voormalig bondspresident Roman Herzog. Arentz was gewend om dankbetuigingen en eerbetuigingen te ontvangen van prominenten: andere staatslieden zoals Willy Brandt, Ronald Reagan en George Bush senior, evenals Sir Peter Ustinov en Willy Millowitsch, hebben hun portretten door Kurt Arentz laten schilderen.

Het grootste meesterschap van Kurt Arentz is te zien in zijn diersculpturen; hij wordt wereldwijd erkend als een van de belangrijkste diersculptuurschilders van de 20e eeuw. In 2001 werd Arentz geëerd met het Bundesverdienstkreuz für seine artistieke und gesellschaftliche Engagemente, en zijn sculpturen bevinden zich onder andere in het Witte Huis, Washington, en het Museum of European Art, New York.

Als weinig anderen slaagde hij erin door te dringen tot de essentie van het dier. De grote populariteit van deze natuurstudies is gebaseerd op hun sterke expressiviteit, maar ook op hun zorgeloze vrolijkheid: Arentz' creatieve energie is de vreugde van het leven.

Kurt Arentz woonde en werkte het laatst in Leverkusen. Hij overleed in juni 2014.

Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.

Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.

Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).

Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.

Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.

Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.

Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.

Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.

De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.

Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.

Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.

Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.

Aanbevelingen