Sculptuur "Kleine ruiter" (1947), reductie in brons
Sculptuur "Kleine ruiter" (1947), reductie in brons
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 150 exemplaren | genummerd | handtekening | gieterij keurmerk | certificaat | brons | geciseleerd | gepolijst | gepatineerd | verkleining | afmetingen 33,5 x 23,5 x 11,5 cm (h/w/d) | gewicht ca. 3,8 kg
Video
Gedetailleerde beschrijving
Sculptuur "Kleine ruiter" (1947), reductie in brons
Marino Marini's "Kleine ruiter": ars mundi Exclusive Edition, uitgegeven in samenwerking met de Kunsthalle Bremen.
De ruiter te paard - dit motief is al sinds de oudheid bekend in de kunstgeschiedenis en staat meestal voor de machtigen, de keizer en koning en macht in het algemeen. De moderne tijd begint het echter te herinterpreteren en onherkenbaar te vervormen.
Onze exclusieve editie, gelimiteerd tot slechts 150 exemplaren wereldwijd, biedt je het werk van een kunstenaar die, samen met Giacometti en Moore, een van de belangrijkste beeldhouwers van de afgelopen eeuw is. Zijn ruiterstand is echter allesbehalve een uitdrukking van macht.
Het thema "paard en ruiter" fascineert Marino Marini al tientallen jaren. Zijn vroegste werken tonen hen als een harmonieuze, verfijnde eenheid. De oorlogservaringen veranderden echter zijn hoofdonderwerp. Zo werd zijn motief een diagnose van de tijd - en uiteindelijk een oproep in brons om op te staan tegen het dreigende onheil.
Origineel: Brons, 41 x 28,5 x 13,5 cm, inv. nr. 410- 1961/1, Kunsthalle Bremen - Der Kunstverein in Bremen.
Beeldhouwwerk in fijn brons, gegoten met behulp van het verloren-was-proces, met de hand gebeiteld, gepolijst en gepatineerd. Gelimiteerde oplage van 150 exemplaren, individueel genummerd en gesigneerd "M.M.", genomen uit het origineel en voorzien van de merktekens van de gieterij en Ars Mundi. Met een genummerd certificaat van echtheid en verjaring. Afmetingen met sokkel 33,5 x 23,5 x 11,5 cm (b/h/d). Gewicht ca. 3,8 kg. ars mundi Exclusive Edition. © VG Bild-Kunst, Bonn 2021.
"Marino Marini's sculptuur uit 1947 straalt geen controle of sterk leiderschap uit. De teugels zijn los en het paard en de ruiter kijken in verschillende richtingen. Met deze figuur weerspiegelt Marini de gebeurtenissen van zijn tijd. Voor mij is de kleine ruiter dus ook een herinnering dat het belangrijk is om alert te blijven en de huidige gebeurtenissen aandachtig te observeren. Je hebt een duidelijke houding nodig, want al het andere leidt tot gedesoriënteerde machteloosheid." (Prof. Dr. Christoph Grunenberg, directeur van de Kunsthalle Bremen)
Over Marino Marini
1901-1980
Het thema "paard en mens" loopt als een rode draad door het oeuvre van Marino Marini, een van de belangrijkste beeldhouwers van het klassieke modernisme. De kunstenaar motiveerde zijn keuze voor het motief met het feit dat zijn atelier in Monza, waar hij in de jaren 1930 woonde, naast een paardenstal lag.
Terwijl de studies die hij in de jaren 1930 maakte realistische en anatomische tekeningen waren, waren zijn sculpturen en intens gekleurde litho's uit de jaren 1960/70 onderhevig aan zijn steeds toenemende pessimisme: "Mijn ruiterstandbeelden drukken de angst uit die de gebeurtenissen van mijn tijd mij bezorgen. De rusteloosheid van mijn paarden neemt met elk nieuw werk toe, de steeds zwakker wordende ruiters hebben de controle over de dieren verloren en de rampen waaraan ze ten prooi vallen lijken op de rampen die Sodom en Pompeii hebben verwoest." Dit verklaart ook waarom de Italiaanse kunstenaar zich formeel beweegt tussen de polen van abstractie en figuratie.
Hij begon op 16-jarige leeftijd te studeren aan de Academie voor Schone Kunsten in Florence en op 28-jarige leeftijd kreeg hij de leerstoel beeldhouwen aan de kunstacademie Villa Reale in Monza. Zijn grote succes begon met zijn deelname aan de Biënnale van Venetië in 1932. Zijn internationale doorbraak kwam aan het einde van de jaren 1940 met zijn beroemde ruiterfiguren.
Zijn beroemdste werk is waarschijnlijk een figuur te paard op het terras van de Peggy Guggenheim Collectie in het Palazzo Venier dei Leoni direct aan het Canal Grande in Venetië. Een bijzonder populaire anekdote is dat de voormalige eigenares Peggy Guggenheim de kunstenaar vroeg om een schroefdraad te bevestigen aan de nogal opvallende bronzen fallus van de figuur te paard, zodat deze op feestdagen verwijderd kon worden als de nonnen van St Maria della Salute met hun boot langs het palazzo voeren.
Hij werd vele malen geëerd voor zijn werk, waaronder de prijs op de Quadriennale van Rome in 1936 en de Grote Prijs voor Beeldhouwkunst op de Biënnale van Venetië in 1952. Zijn uitgebreide grafische werk is ook vertegenwoordigd in de belangrijkste musea ter wereld. Het Marino Marini Museum, dat in 1973 in Milaan werd geopend, eert zijn grote levenswerk.
Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.
Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).
Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.
Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.
Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Verzamelnaam voor de schilders en beeldhouwers van de 20e eeuw van wie de werken nu tot de meest erkende van onze tijd behoren, zoals Pablo Picasso, Salvador Dalí, Joan Miró, Marc Chagall en anderen.
Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.
De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.