Sculptuur "Striding La Luna" (2017), brons
Sculptuur "Striding La Luna" (2017), brons
Korte info
gelimiteerd, 8 exemplaren | genummerd | gemonogrammeerd | gemerkt | brons | gebeiteld | gepolijst | gepatineerd | afmetingen ca. 76 x 20 x 51 cm (h/w/d)
Gedetailleerde beschrijving
Sculptuur "Striding La Luna" (2017), brons
Beeldhouwwerk in fijn brons, gegoten volgens het verloren-was-proces, met de hand gebeiteld, gepolijst en gepatineerd. Beperkte oplage van 8 exemplaren, genummerd, gemonogrammeerd en met het keurmerk van de gieterij. Afmetingen ca. 76 x 20 x 51 cm (h/w/d).
Over Michael Jastram
De beeldhouwer Michael Jastram (*1953) is al ongeveer 40 jaar een gevestigde waarde in de hedendaagse Duitse kunst. Hij heeft een sterk geïndividualiseerde vormentaal ontwikkeld waarin de menselijke figuur altijd centraal staat. Jastram plaatst zijn figuren in surrealistische constructies die zijn opgebouwd uit verschillende, vaak terugkerende elementen. De oppervlakken van zijn werken houdt hij bewust ruw met duidelijk herkenbare bewerkingssporen. Jastrams sculpturen zijn niet alleen zeer esthetische objecten, maar bieden ook projectievlakken voor existentiële en filosofische vragen.
Michael Jastram studeerde aan de Kunsthochschule Berlin-Weißensee en studeerde in 1984 af als beeldhouwer. Sindsdien werkt hij als freelance kunstenaar en docent en heeft hij zijn werken tentoongesteld in nationale en internationale galeries en musea. Veel van zijn werken bevinden zich in openbare ruimtes en in talrijke collecties. In 2010 verwierf de Duitse Bondsdag Jastrams bronzen sculptuur "Europa en de stier", die nu op de presidentiële verdieping van het Reichstaggebouw in Berlijn staat, evenals de "Centaur". Zijn bronzen sculptuur "Poort naar Europa" is te zien in het verbindingskantoor van de Duitse Bondsdag in Brussel.
Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.
Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).
Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.
Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.
Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.
Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.
De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.