Beeld "Studie II. Ongelijke minnaars" (1925) (Uniek stuk)
Beeld "Studie II. Ongelijke minnaars" (1925) (Uniek stuk)
Korte info
uniek stuk | gesigneerd | gedateerd | aquarel en gouache over potlood | ingelijst | formaat 69 x 55 cm
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Studie II. Ongelijke minnaars" (1925) (Uniek stuk)
De studie "De ongelijke minnaars" is een zeer gewild voorbeeld van Otto Dix' creatieve periode in Berlijn in de jaren 1920. Het merendeel van de werken uit deze periode bevindt zich in vooraanstaande collecties en internationale musea; er zijn dan ook maar zeer weinig werken op de markt. aquarel en gouache over potlood, 1925. gesigneerd en gedateerd. Catalogus raisonné: Pfäffle A/G 1925/2. Motiefmaat/bladmaat 50,9 x 35,2 cm. Afmetingen in lijst 69 x 55 cm zoals afgebeeld.
Over Otto Dix
1891-1969
Otto Dix, geboren in 1891 in Gera, studeerde aan de Kunstnijverheidsschool in Dresden en diende als vrijwilliger in de Eerste Wereldoorlog. In die tijd maakte hij gouaches en tekeningen die de oorlogsgebeurtenissen thematiseerden. Na zijn terugkeer uit de oorlog studeerde hij opnieuw.
Na artistieke uitstapjes naar het expressionisme, futurisme en dadaïsme vond Dix zijn eigen stijl in een overdreven realisme waarmee hij de maatschappij een spiegel voorhield. Als een van de belangrijkste protagonisten van de Nieuwe Zakelijkheid werd Dix een van de beroemdste Duitse kunstenaars en een van de chroniqueurs van zijn tijd. Zijn wereldberoemde "Großstadt-Triptychon" (1927/28) is een klassieker van de Nieuwe Zakelijkheid.
In 1933 verloor Dix, als gevolg van smaad door de nationaalsocialisten, zijn professoraat aan de kunstacademie in Dresden, waarna hij naar Zuid-Duitsland verhuisde, waar hij voornamelijk landschapsschilderijen maakte.
In zijn late werk na 1945 keerde Dix terug naar de expressionistische stijl van zijn beginjaren en schakelde hij over van glacisschilderen naar alla prima schilderen en lithografieën.
Zijn late grafische werk omvat dierenportretten met experimentele lijnen en kleuren, met een reeks technisch verschillende, expressieve werken met hetzelfde motief - kat en haan. Vanaf 1949 begon hij de haan te ontdekken als een van zijn onderwerpen, die herhaaldelijk verscheen in zijn werken in de daaropvolgende jaren, zoals in de potloodtekeningen op aquarelpapier "Bodensee, Landschaft mit Hahn" uit 1954 en "Hahn vor Sonnenaufgang" uit 1950-1955 evenals "Petrus und der Hahn", een kleurenlitho uit 1958.
Zijn ambivalente en geëngageerde realisme heeft tot op de dag van vandaag niets van zijn ontroering verloren. "Ik probeer in mijn schilderijen iets te zeggen over onze tijd, omdat ik geloof dat een schilderij in de eerste plaats een inhoud, een thema moet hebben. Schilderen is een poging om orde te scheppen, voor mij is kunst verbanning."
Schilderijen met doorschijnende waterkleuren, die zich kenmerken door hun transparantie en glans door diepere lagen en schilderoppervlak heen.
Vaak wordt de reden hiervoor weggelaten. Dit draagt aanzienlijk bij tot het creëren van het effect van het werk. Het aquarelleren vereist een vaardig kleurgebruik, omdat het snel droogt en correcties nauwelijks mogelijk zijn.
Weergave van typische scènes uit het dagelijks leven in de schilderkunst, waarbij een onderscheid kan worden gemaakt tussen boeren-, burgerlijke en hoofse thema's.
Het genre bereikte zijn hoogtepunt en immense populariteit in de Nederlandse schilderkunst van de 17e eeuw. In de 18e eeuw trad vooral in Frankrijk de hoofse en galante schilderkunst op de voorgrond, terwijl in Duitsland het burgerlijke karakter werd benadrukt.
Verzamelnaam voor de schilders en beeldhouwers van de 20e eeuw van wie de werken nu tot de meest erkende van onze tijd behoren, zoals Pablo Picasso, Salvador Dalí, Joan Miró, Marc Chagall en anderen.
Een uniek of origineel kunstwerk dat persoonlijk door de kunstenaar is gemaakt: een olieverfschilderij, aquarel, tekening, beeldhouwwerk, enz.
Naast de klassieke unica bestaan er ook de zogenaamde "seriële unica". Deze worden per serie uitgevoerd met hetzelfde motief en in dezelfde kleur en techniek door de hand van de kunstenaar. Seriële unica vinden hun oorsprong in de "seriële kunst", een genre van de moderne kunst dat een esthetisch effect wil creëren door middel van series, herhalingen en variaties van hetzelfde voorwerp, thema of systeem van constante en variabele elementen of principes.
Het historische uitgangspunt is het werk "Les Meules" van Claude Monet (1890/1891), waarin voor het eerst een serie werd gecreëerd die verdergaat dan een gewone groep werken. Kunstenaars die seriële kunst hebben gemaakt zijn onder anderen Claude Monet, Piet Mondriaan en vooral Gerhard Richter.