Stad en architectuur
Metropolen, dorpen en gebouwen: Steden en architectuur in de schilderkunst
Stadsgezichten en architectuurschilderijen zijn al eeuwenlang populair onder kunstenaars en het publiek. Of het nu gaat om August Macke, Gustav Klimt, Vincent van Gogh, Paul Klee, Auguste Renoir, Lyonel Feininger of Claude Monet - zij allen en vele anderen hebben tijdens hun carrière stads- of architectuurschilderijen gemaakt. Historisch gezien wordt het afbeelden van steden en architectuur beschouwd als landschapsschilderkunst. De eerste beelden van gebouwen zijn al gedocumenteerd in de oude kunst. Het duurde echter tot de 17e eeuw voordat de landschapsschilderkunst zich als een eigen genre begon te vestigen. Steden, dorpen en gebouwen werden steeds frequentere motieven. Vanaf dat moment dienden gebouwen niet langer alleen als achtergrond, maar ontwikkelden ze zich tot zelfstandige en centrale motieven. De focus van de stadsschilderkunst verschoof naar aanzichten van kleinere en grotere steden en individuele gebouwen zoals kerken en bruggen of zelfs individuele straten. Of het nu realistische of expressieve architectuurschilderijen waren - de kunstenaars creëerden met hun stadsschilderijen veel meer dan alleen aanzichten van gebouwen, maar benadrukten altijd het karakter van de gebouwen.
De metropolen van de wereld - Populaire motieven in de stadsschilderkunst
Veel van 's werelds grote metropolen zijn niet alleen populaire reisbestemmingen, maar dienen ook als inspiratie voor architecturale schilderijen van kunstenaars. De grote steden van de wereld, zoals Rome, Parijs, Berlijn, New York, Keulen en Hamburg, bieden een veelheid aan motieven. Een stad die door de eeuwen heen tot op de dag van vandaag talloze generaties kunstenaars heeft gefascineerd, is Venetië. De Italiaanse stad is vastgelegd in talloze beelden, onder andere door William Turner ("The View of Venice from the Canale della Giudecca", 1840), Edouard Manet ("Grand Canal in Venice", 1874), Paul Signac ("Venice, the Pink Cloud", 1909), Armin Mueller-Stahl ("Venice", 2008), Ulla Kutter ("Venice", 2014), Kirsten Serowski ("Complementary", 2019) of Wolf Bertram Becker ("Venice I", 2020). Hoewel de kunstenaars allemaal hun motieven in dezelfde stad vonden, bieden de schilderijen allemaal zeer individuele indrukken en unieke inzichten. Zelfs kleinere, minder bekende plaatsen zijn charmant als motief voor stadsschilderijen, bijvoorbeeld Kochel am See, de Franse stad Arles, Murnau of het eiland Fehmarn. Echt bestaande plaatsen hoeven echter niet altijd de basis voor een stadsschilderij te zijn. Veel kunstenaars schilderden ook stadsscènes met architectuur en gebouwen van fictieve plaatsen.