Sculptuur "Zingende man" (1928), bronzen reductie, hoogte 34 cm
Sculptuur "Zingende man" (1928), bronzen reductie, hoogte 34 cm
Korte info
ars mundi exclusieve editie | gelimiteerd, 150 exemplaren | genummerd | handtekening | gieterij keurmerk | certificaat | brons | geciseleerd | gepatineerd | verkleind | afmetingen 34 x 26 x 40 cm (h/w/d) | gewicht ca. 13 kg
Gedetailleerde beschrijving
Sculptuur "Zingende man" (1928), bronzen reductie, hoogte 34 cm
Dit meesterwerk van Ernst Barlach, dat in 1928 in brons werd gegoten, is een icoon van het modernisme en waarschijnlijk het meest vertegenwoordigde sculpturale werk van Duitse origine ter wereld. Het siert de covers van vele geïllustreerde boeken en is een integraal onderdeel van wereldberoemde musea en collecties, waaronder het Museum of Modern Art in New York.
Deze sculptuur onthult de "oneindigheid in de stille spiegel van heldere klanken, eenvoudige tonen" (schreef Barlach in een notitie van 23 augustus 1914 over een onverwachte muzikale ervaring). "Zingende man" is een voorbeeld van wat Barlach definieerde als zijn artistieke credo: "Mijn moedertaal is de menselijke figuur, of het milieu, het object waardoor of waarin de mens leeft, lijdt, zich verheugt, voelt, denkt."
Om de 150e verjaardag van zijn geboorte te vieren, hebben we een gelimiteerde editie van slechts 150 exemplaren van zijn beroemde "Zingende Man" geproduceerd als een grote sculptuur, exclusief verkrijgbaar bij ars mundi.
Fraaie bronzen sculptuur, met de hand gegoten volgens het verloren-was-proces, gebeiteld en gepatineerd. Gevormd en verkleind naar het origineel. Beperkte oplage van 150 exemplaren wereldwijd, individueel genummerd en voorzien van de handtekening "E. Barlach" uit het origineel en het keurmerk van de gieterij. ars mundi Exclusive Edition. Met genummerd certificaat van echtheid en beperking. Afmetingen 34 x 26 x 40 cm (h/w/d). Gewicht ca. 13 kg. "Een van de meest opvallende en populaire ontwerpen in het oeuvre van Ernst Barlach is 'Zingende Man' uit 1928. De kunstenaar was op het hoogtepunt van zijn creatieve krachten. Barlachs basismotief is de mens die tot in het diepste van zijn wezen kijkt. Houding, contemplatie en bedachtzaamheid bepalen zijn expressies. Luisteren is onderdeel van het zingen. Ademtechniek en spraak moeten een gemeenschappelijke boog vormen waaruit zuiverheid voortkomt. Zingen is, zoals alles wat muzikaal is, vluchtig. Wat de luisteraar treft is niet het lied of de inhoud. Het is de opeenvolging van noten, de manier waarop, de melos, de uniciteit waarmee het lied zichzelf in de kosmos invoegt als lid van een oneindige reeks. Het is het diepe moment van realisatie dat de artiest vastlegt in elke rimpel van zijn gewaad, in zijn hele lichaam. Het resoneert en weerklinkt in de sculptuur (Latijn: personare) en maakt de persoon van de zanger tot instrument van een betekenisvoller instrument." (Dr. Friedhelm Häring - voormalig museumdirecteur en curator)
Over Ernst Barlach
1870-1938, beeldhouwer, schrijver en tekenaar
Ernst Barlach - geboren op 2 januari 1870 in Wedel, Holstein, overleden op 24 oktober 1938 in Rostock - neemt binnen het Duitse expressionisme een bijzondere plaats in. Als graficus, tekenaar, schrijver en vooral als beeldhouwer heeft Barlach mijlpalen in de kunstgeschiedenis gecreëerd: Barlachs sculpturale kunstwerken zoeken de ervaring van de grens en de weergave daarvan, en juist daarin ligt hun bijzondere werking. Het zijn werken van gelaagde betekenis waarmee hij het wezen van de mens en datgene wat boven het ik en de dingen van de wereld staat op de voorgrond plaatst.
Barlachs bedoeling is geworteld in de diepte, in het binnenste. Onder invloed van oorlog en moeilijke levensomstandigheden ervaart hij van hieruit lijden en geluk. En de mens staat altijd centraal in zijn werk: Ecce homo.
"Ik verlang echter niets anders dan een slecht kunstenaar te zijn. Het is mijn overtuiging dat wat niet via het werk kan worden uitgedrukt, via vormen in het bezit kan komen van een ander. Steeds weer draait mijn verlangen en drang tot scheppen om de problemen van de zin van het leven en de andere grote bergen in het spirituele rijk." (Ernst Barlach)
Ernst Barlach wordt in 1925 erelid van de Academie voor Schone Kunsten in München. In 1933 wordt hij benoemd tot Ridder van de Vredesklasse van de Orde "Pour le mérite". In 1937 verwijderen de nationaalsocialisten zijn werken uit openbare collecties en pleinen als "ontaarde kunst". Ernst Barlach overlijdt in Rostock op 24 oktober 1938.
Tegenwoordig zijn de werken van Ernst Barlach een integraal onderdeel van toonaangevende musea en collecties en - waar beschikbaar - brengen ze recordbedragen op bij veilingen.
"De zingende man" werd het beroemdste beeld van Ernst Barlach, een icoon van het modernisme. Het siert wereldwijd geïllustreerde boeken en posters, en de originele uitgave is een vaste waarde in de collecties van 's werelds grootste musea, waaronder het Museum of Modern Art (MoMA), New York.
Een legering van koper met andere metalen (vooral met tin) die sinds de oudheid wordt gebruikt.
Bij het gieten van brons past de kunstenaar meestal de verloren-wastechniek toe, die meer dan 5000 jaar oud is. Het is de beste, maar ook de meest complexe methode om beelden te produceren.
Eerst vormt de kunstenaar een model van zijn sculptuur. Het wordt ingebed in een vloeibare samenstelling van siliconenrubber. Zodra het materiaal gestold is, wordt het model uitgesneden. De vloeibare was wordt in de negatieve mal gegoten. Na afkoeling wordt het wasafgietsel uit de mal gehaald, voorzien van spanten en in keramische massa gedompeld. De keramische massa wordt uitgehard in een oven, en de was vloeit eruit (verloren mal).
Nu hebben we eindelijk de negatieve mal, waarin het 1400 graden Celsius hete gesmolten brons wordt gegoten. Nadat het brons is afgekoeld, wordt de keramische schaal afgebroken en komt het beeld aan het licht.
Nu worden de hulzen verwijderd, de oppervlakken gepolijst, gepatineerd en genummerd door de kunstenaar zelf of, volgens zijn specificaties, door een specialist. Zo wordt elk gietstuk een origineel werk.
Voor bronsgietwerk van lagere kwaliteit wordt vaak de zandgietmethode gebruikt, die echter qua oppervlakte-eigenschappen en kwaliteit niet de resultaten bereikt van de complexere verloren-wastechniek.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Artistieke stroming die aan het begin van de 20e eeuw het impressionisme verving.
Het expressionisme is de Duitse vorm van de kunstrevolutie in de schilderkunst, grafische kunst en beeldhouwkunst, die zijn voorloper vond in het werk van Paul Cézanne, Vincent van Gogh en Paul Gauguin aan het eind van de 19e eeuw. De expressionisten probeerden door te dringen tot de oerelementen van de schilderkunst. Met sterke, ononderbroken kleuren in grote vlakken en met de nadruk op de lijn en de daaruit voortvloeiende suggestieve uitdrukkingskracht bestreden zij de artistieke smaak van de bourgeoisie.
De belangrijkste vertegenwoordigers van het expressionisme waren de oprichters van "Die Brücke" (De Brug): Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel, Karl Schmidt-Rottluff, Max Pechstein, Otto Mueller, Franz Marc, August Macke en anderen.
Meesters van het Weense expressionisme zijn Egon Schiele en Oskar Kokoschka. Onder de beeldhouwers is Ernst Barlach de beroemdste vertegenwoordiger.
Het Fauvisme is de Franse vorm van het expressionisme.
Benaming voor een kunstobject (sculptuur of installatie) dat naar wens van de kunstenaar in meerdere exemplaren in een beperkte en genummerde oplage wordt geproduceerd.
De multiple heeft bijgedragen aan de "democratisering" van de kunst door het werk toegankelijk en betaalbaar te maken voor een groter publiek.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.