Max Beckmann:
Beeld "Park Bagatelle" (1938), zwart met gouden lijst
Proportionele weergave
Beeld "Park Bagatelle" (1938), zwart met gouden lijst
Max Beckmann:
Beeld "Park Bagatelle" (1938), zwart met gouden lijst

Korte info

ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 100 exemplaren | genummerd | certificaat | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 51,5 x 81,5 cm (h/w)

incl. btw plus Verzending

Productnummer IN-937294

Levertijd: Over ca. 2 weken

Variant frame
Beeld "Park Bagatelle" (1938), zwart met gouden lijst
Max Beckmann: Beeld "Park Bagatelle" (1938), zwart met go...

Gedetailleerde beschrijving

Beeld "Park Bagatelle" (1938), zwart met gouden lijst

Max Beckmann schilderde dit gezicht op het "Parc de Bagatelle" in Parijs in 1938, dat hij in hetzelfde jaar had bezocht. Beckmann koos een zeer ongebruikelijk perspectief voor dit schilderij. Hoewel hij het kleine witte kasteel van het park in het midden van het schilderij plaatste, bedekte hij het bijna volledig met de weelderige vegetatie van bloemen en bomen.
Origineel: 1938, olieverf op doek, 66 x 110,5 cm, Inv.No. 1001 LM, LWL Museum of Art and Culture, Münster.

Editie rechtstreeks overgebracht op schildersdoek met behulp van het Fine Art Giclée-proces en opgespannen op een spieraam. Gelimiteerde oplage van 100 exemplaren, genummerd, met certificaat. Uitgegeven in samenwerking met het LWL-Museum für Kunst und Kultur, Münster. Foto: LWL-MKuK/Hanna Neander. Ingelijst in een handgemaakte, zwart met gouden massief houten lijst. Afmeting 51,5 x 81,5 cm (h/w). ars mundi Exclusive Edition.

Over Max Beckmann

1884-1950

Max Beckmann, geboren in 1884 in Leipzig, lijkt een eenzame figuur in de avant-garde van zijn tijd. Terwijl het begin van het modernisme de schilderkunst programmatisch stap voor stap naar volledig non-representationalisme leidde, maakte Beckmann deel uit van de kunsthistorische traditie en verwees hij bewust naar de schilderkunst van de late 19e eeuw.

Een terugkerend motief is de zee, die hij ooit in een laat interview beschreef als zijn "oude vriend". In zijn vroege werken beeldde hij het af als een mysterieuze, vitale ruimte van existentiële ervaring, maar tijdens het nationaalsocialistische tijdperk werd het getransformeerd tot een motief van vrijheid, vertrek en ontsnapping.

In 1910 werd Beckmann verkozen tot het jongste bestuurslid van de Berlijnse Secession, maar zijn kunst werd later door de nationaal-socialisten als "ontaard" bestempeld. Tegenwoordig wordt Beckmann beschouwd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Duitse expressionisme. Zijn werken zijn vertegenwoordigd in veel grote modernistische musea en brengen topprijzen op veilingen op.

Aanbevelingen