Korte info
museumreplica | kunstmarmer | afmetingen 20 x 12 x 6 cm (h/w/d)
Gedetailleerde beschrijving
Sculptuur "Socrates", kunstmarmer
"Ik weet dat ik niets weet."
Dit gezegde zou de essentie moeten worden van de leer van de man die door het orakel van Delphi werd uitgeroepen tot de wijste van zijn tijd. In Delphi had de god Apollo de draak Python gedood. Deze geest had de geesten van de levende en levenloze wereld overmeesterd. Zo hadden de Grieken een tempel voor de rede opgericht.
Socrates, de zoon van een vroedvrouw en een stenen beeldhouwer, werd geboren in dit reeds verlichte tijdperk. Het is onbekend of Socrates in de voetsporen van zijn vader is getreden, maar hij had het geld voor uitrusting en wapens om als hopliet deel te nemen aan drie veldtochten, waarbij hij bewees sterk te zijn in ontbering, voorzichtig en moedig, bijvoorbeeld toen hij zijn gewonde vriend Alcibiades samen met zijn wapens uit het midden van de strijd trok.
Via zijn leerlingen, in de eerste plaats Plato, weten we dat Socrates, die geen nalatenschap of wat dan ook opschreef, een groot deel van zijn leven doorbracht op de agora, het centrum van het leven voor de Atheners, om verkennende gesprekken te voeren met zijn medeburgers. Of het nu met de ambachtsman, de koopman, de politicus, de rechter of de wijze sofist was, hij wilde ontdekken wat juist was in hun denken en handelen.
Socrates was ervan overtuigd dat het vermogen om het goede te herkennen inherent was aan ieder mens als een goddelijk licht of geschenk - als een god. Overigens werd in het bijbelse scheppingsverhaal hetzelfde basisidee, positief in dit geval, geconstrueerd tot de tragische zondeval.
Socrates ontwikkelde een vorm van vragende dialoog, waardoor gesprekspartners vaak hun vermeende kennis moesten weerleggen. Hij noemde deze vraagtechniek zijn vroedkunde, zijn intellectuele verloskunde. Door deze indringende dialogen maakte hij vrienden, zoals degenen die later in zijn geest filosofiescholen stichtten. Maar hij maakte ook vijanden, voor wiens ijdelheid en carrière hij in de weg stond.
Voor Socrates was het niet weten of het veinzen van kennis net zo verwerpelijk als kwaadaardig bedrog, want: " Een mens gedraagt zich slecht als hij het goede niet kent!" Oh, hoe passend in onze tijd! In navolging van het Delphische gezegde "Ken uzelf!" hield hij niet op met zoeken naar fundamentele waarden, zoals deugd, rechtvaardigheid of moed, in zijn liefde voor wijsheid, filosofie, voor een ethische basis voor juist denken en handelen.
Zijn tegenstanders beschuldigden hem. Voor het "corrumperen van de jeugd" en "het niet respecteren van de Griekse goden" werd hij ter dood veroordeeld door de autoriteiten van de nog jonge democratie. In zijn verdediging zei hij dat hij voor zijn werk liever levenslang zou krijgen, zoals de Olympische winnaars. Toch accepteerde hij de gerechtelijke dwaling, in overeenstemming met zijn morele normen, want "het is beter onrecht te lijden dan onrecht te doen".
Met zijn soevereine manier om zijn dood te accepteren, werd hij onsterfelijk. "Vergeet niet een haan te offeren aan Asclepius!" waren zijn laatste woorden nadat hij de beker dolle kervel had gedronken.
Waar is de Socrates van onze tijd? In ieder van ons! Laat deze oprecht wijze man over je beslissingen waken.
Socrates (469-399 v.Chr.): Polymeer museum replica. Kunstmatig marmer. Afmeting 20 x 12 x 6 cm (h/w/d). Nauwkeurig portret van de filosoof als onvoltooid werk naar een figuur uit de 4e eeuw v.Chr. in het British Museum.
Plastische voorstelling van hoofd en schouders van de mens.
Minoïsche cultuur, Myceense cultuur
Kretenzische kunst wordt ook wel Minoïsche kunst genoemd naar de legendarische koning Minos.
De Kretenzisch-Minoïsche kunst is de kunst van Kreta van ongeveer 2900-1600 voor Christus (Minoïsche kunst) en de Myceense kunst van Kreta en het Griekse vasteland van ongeveer 1600-1100 voor Christus, op Kreta slechts tot 1200 voor Christus.
De Duitse archeoloog Heinrich Schliemann ontdekte in de schachtgraven van Mycene, dat zijn hoogtijdagen beleefde in de 14e en 13e eeuw voor Christus, belangrijke bewijzen van deze cultuur. Een overgebleven getuigenis is de Leeuwenpoort uit de 13e eeuw voor Christus.
Keramische kunstwerken hebben de millennia het best overleefd in de vorm van prachtig versierde vazen. Beroemd is de Slangengodin (ca. 1500 v. Chr.), een faience-beeldje dat werd teruggevonden in het puin van het paleisheiligdom van Knossos. Bronzen vazen uit die tijd werden meestal gebruikt in het huishouden. Maar ook dolken en zwaarden en harnassen werden destijds van brons gemaakt.
De sieraden van Kretenzisch-Myceense dames waren gemaakt van goud, bergkristal, lapis lazuli, ivoor, faience en glas.
Geometrische cultuur
Als voortzetting van de laatmyceense kunst ontwikkelde zich op het Griekse vasteland tegen het einde van de 11e eeuw voor Christus de geometrische kunst. De natuurlijke Kretenzisch-Myceense vormentaal werd in de geometrische kunst vervangen door een mathematisch-ordenende stijl. Het gebruik van liniaal en passer is nieuw. Ook de sieraden uit deze periode worden gedomineerd door de strenge principes van de geometrie.
Archaïsche cultuur
De bouwkunst ontwikkelde zich bij de tempels van de 8e en 7e eeuw voor Christus. In het begin werd er nog gebouwd met lemen bakstenen en hout, later werden de vormen overgezet op steen. In de beeldhouwkunst ontwikkelde zich een monumentale stijl. De gebruikte materialen waren marmer, brons, klei en kalksteen. In het type naakte jeugdfiguur werden goden, helden en overwinnaars belichaamd. Goden of votiefbeelden werden gekleed afgebeeld.
Naast de ronde beeldhouwkunst ontwikkelde zich de reliëfkunst, die bij voorkeur werd gebruikt voor de versiering van tempels.
Beeldjes van klei en brons bestaan sinds de 6e eeuw voor Christus. Ze beelden mensen, dieren en mystieke wezens uit en zijn van hoge kwaliteit.
Klassieke cultuur (5e en 4e eeuw voor Christus)
Het begin van de Griekse klassieke periode valt samen met de tijd van de grote staatsman Pericles, onder wiens democratische regering Athene het centrum werd van het culturele leven en de artistieke schepping in het oude Griekenland.
De klassieke architectuur verfijnde vormen en verhoudingen tot in de perfectie. De tempel van Zeus in Olympia, het Parthenon van de Akropolis in Athene en andere belangrijke tempelgebouwen werden in deze tijd gebouwd.
In de beeldhouwkunst begon het tijdperk van de sobere stijl. De strakke vormen van de vroegere periode werden opgeblazen, het menselijk lichaam werd anatomisch bestudeerd. Hoogstandjes van de sobere stijl zijn de wagenmenner van Delphi en de Poseidon van Kaap Artemision, die door vissers uit zee werd gehaald.
De hoogklassieke periode bracht een verdere toename. Beeldhouwers als Myron, Phidias en Polyklet creëerden beelden die de beeldhouwkunst tot in onze tijd hebben beïnvloed. (Discuswerper, Athena Marsyas-groep, de Helden van Riace, onder andere.)
In de 4e eeuw overheerste een romantische opvatting. Praxiteles en Lysipp bepaalden de kunst van die tijd. Sculpturen zoals Hermes met de jongen van Dyonisos, de gietende sater en vooral de Aphrodite van Knidos zijn prachtige voorbeelden van de artistieke opvatting van de Griekse klassieke periode.
Hellenisme
Met de veroveringscampagnes van Alexander de Grote domineerde de Griekse kunst het Middellandse Zeegebied en de Oriënt. De Ionische en Corinthische stijlen overheersten in de tempelbouw.
De beeldhouwkunst van de Hellenistische periode werd geïntroduceerd door Lysipp. De tempelcomplexen, zoals dat van Pergamon, waren rijkelijk versierd met beelden. Aan het begin van de 2e eeuw voor Christus ontstond de Nike van Samothrace, tegen het einde de Venus van Milo. De hellenistische beeldhouwkunst bereikte een definitief hoogtepunt met de Laocoon-groep. De schilderkunst van die tijd werd gedomineerd door Apelles. Historische gebeurtenissen, portretten en genrestukken waren de thema's die door de hellenistische schilders werden uitgebeeld.
Marmerpoeder gebonden door polymeer. Kunstmarmer wordt gekenmerkt door een fijn wit oppervlak dat zeer dicht bij marmer komt.
Een getrouwe reproductie van een kunstwerk in dezelfde grootte en met de best mogelijke gelijkenis in materiaal en kleur.
De mal wordt meestal rechtstreeks van het origineel genomen, zodat de replica zelfs de fijnste details weergeeft. Na het gieten van de replica volgens de meest geschikte methode, wordt het oppervlak gepolijst, gepatineerd, verguld of geschilderd zodat het overeenkomt met het origineel.
Een replica van ars mundi is een herkenbare afbeelding van het origineel.
Een plastisch kunstwerk van hout, steen, ivoor, brons of andere metalen.
Terwijl beelden van hout, ivoor of steen rechtstreeks uit het materiaal worden vervaardigd, wordt bij bronsgieten eerst een werkmodel gemaakt, meestal van klei of andere gemakkelijk te vormen materialen.
Na de Griekse en Romeinse oudheid kwam de beeldhouwkunst tot bloei tijdens de Renaissance. Het impressionisme gaf een nieuwe impuls aan de beeldhouwkunst. Ook hedendaagse kunstenaars als Jörg Immendorff, Andora en Markus Lüpertz hebben de beeldhouwkunst verrijkt met uitstekende sculpturen.