Beeld "Twee vrouwen in de tuin (in het prieel)" (1892), ingelijst
Beeld "Twee vrouwen in de tuin (in het prieel)" (1892), ingelijst
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 499 exemplaren | genummerd | certificaat | reproductie, giclée print op canvas | spieraam | museum frame | formaat 66 x 78 cm
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Twee vrouwen in de tuin (in het prieel)" (1892), ingelijst
Hoewel ze hun blik van elkaar afwenden en zich volledig richten op hun handwerk, wist Krøyer toch een gevoel van kalmte en serene saamhorigheid over te brengen. Deze foto is bijna in staat om het lawaai en de drukte van een hele kamer tot rust te brengen.
Origineel: Olieverf op doek, Museum voor Kunst en Cultuur, Lübeck.
Fine Art Giclée rechtstreeks op het canvas van de kunstenaar en gemonteerd op een spieraam. Ingelijst in museumlijst. Beperkte oplage van 499 exemplaren, genummerd op de achterkant en met certificaat. Afmeting 66 x 78 cm. Exclusief bij ars mundi.
Over Peder Severin Kroyer
1851-1909
Ieder kind in Denemarken en Noorwegen kent Peder Severin Krøyer. De Noors-Deense schilder uit Skagen is het icoon van het Noordse impressionisme.
Krøyer ging op 14-jarige leeftijd naar de Koninklijke Deense Kunstacademie. Als jonge kunstenaar reisde hij van 1877 tot 1881 veel naar Spanje, Italië en vooral Frankrijk, waar hij in Parijs de impressionisten bestudeerde. In de zomer van 1882 kwam Krøyer voor het eerst naar Skagen, waar hij vanaf dat moment elke zomer verbleef en de belangrijkste vertegenwoordiger werd van de kunstenaarskolonie aldaar.
Zijn werken tonen het zorgeloze leven van de kunstenaars, hun feestjes, strandwandelingen en sfeervolle avonden in het maanlicht.
Het is niet alleen het technisch meesterschap en de virtuoze omgang met beeldcompositie en kleurafstemming die Krøyer tot een grootmeester maken. Het is ook zijn nauwkeurige observatievermogen en het feit dat de exact vastgelegde stemmingen van zijn werken een bijna onmiddellijk effect hebben op de kijker.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Weergave van typische scènes uit het dagelijks leven in de schilderkunst, waarbij een onderscheid kan worden gemaakt tussen boeren-, burgerlijke en hoofse thema's.
Het genre bereikte zijn hoogtepunt en immense populariteit in de Nederlandse schilderkunst van de 17e eeuw. In de 18e eeuw trad vooral in Frankrijk de hoofse en galante schilderkunst op de voorgrond, terwijl in Duitsland het burgerlijke karakter werd benadrukt.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.